Τις προηγούμενες δεκαετίες κάποια κλειστά γήπεδα μας γέμιζαν από λαό που στριμωχνόταν για να απολαύσει την πιο cult αθλητική στιγμή. Το κατς, του Καρπόζηλου, του Μεγαρίτη, του Σουγκλάκου, του Πεφάνη και του τρομερού «Μασκοφόρου». Όταν σταμάτησε και ο Αποστόλης, το κατς «πέθανε». Την ίδια στιγμή έναν ωκεανό πιο αριστερά, κάποιοι άλλοι έκαναν ακριβώς το ίδιο αλλά με απαράμιλλη οργάνωση. Ταυτόχρονα έχτιζαν βουνά από δολάρια χωρίς να βρεθεί κανείς που να τους αποκαλέσει cult μορφές.
Γνωριμία με το… εξ’ από ΄δω κατς
Είναι γυμνασμένοι αλλά όχι όλοι απαραίτητα. Λέγονται παλαιστές αλλά δεν είναι άπαντες. Οι περισσότεροι διαλύουν το κορμί τους στα ρινγκ. Όλοι όμως ανεξαιρέτως είναι ΗΘΟΠΟΙΟΙ. Πρόκειται για ηθοποιούς – παλαιστές, που ανεβαίνουν στο ρινγκ για μια ξεχωριστή και ιδιότυπη παράσταση. Ακολουθούν πιστά εντολές σεναριογράφων, αγαπάνε, μισούνε, χωρίζουν, μονιάζουν, μαλώνουν, προκαλούν και στο τέλος ΠΑΝΤΑ λύνουν τις διαφορές τους με… ξύλο. Προσχεδιασμένο και αυτό
Μία σειρά βασικών λαβών και κινήσεων την κατέχουν ούτως ή άλλως. Έπειτα τις κάνουν χορογραφία (90% με προπόνηση) και τις παρουσιάζουν στο κοινό. Καμία δόση αληθινής μάχης (μόνο καμία ξόφαλτση). Ακόμη και το αίμα κατά 80% βγαίνει τεχνηέντως. Αληθινοί ωστόσο παραμένουν οι τραυματισμοί παλαιστών από την χρόνια καταπόνηση. Όσο στιλ και να έχεις, όταν πέφτεις από δύο, τρία και τέσσερα μέτρα ύψος, κάποια στιγμή θα χρειαστείς rectifie. Παράλληλα η αποδεδειγμένη χρήση ουσιών… «ενδυνάμωσης» έχει μακροχρόνια αρνητικά αποτελέσματα.
Δύο θρυλικοί παλαιστές όπως ο Bret Hart και ο Chris Jericho εκφράστηκαν πρόσφατα σε εκπομπή του CNN σχετικά με το wrestling.
Bret Hart: «Για μένα το wrestling είναι κάτι σαν το καλλιτεχνικό πατινάζ. Το καλό θέαμα χρειάζεται δύο παλαιστές, οι οποίοι να μπορούν να συνδυαστούν και να πουν μία εκπληκτική ιστορία στον κόσμο. Η όλη ομορφιά των μεγάλων παλαιστών είναι πως δεν πληγώνουν ποτέ ο ένας τον άλλο. Νιώθουμε σαν παίκτες του ράγκμπι, όταν τελειώνει ένας αγώνας αμερικανικού ποδοσφαίρου. Είναι ένας κώδικας του επαγγέλματος, τον οποίον αφομοιώνεις όσο γίνεσαι ένας πραγματικά μεγάλος παλαιστής».
Chris Jericho: «Πολύς κόσμος δεν καταλαβαίνει το wrestling και απλά λέει ότι είναι ψεύτικο. Δεν καταλαβαίνουν όμως τις σωματικές και ψυχολογικές απαιτήσεις που θέλει για να μπορείς να βρίσκεσαι στο ανώτερο επίπεδο. Υπάρχουν λίγοι άνθρωποι στον κόσμου που μπορούν να κάνουν καλά αυτή την δουλειά, αλλά εκατομμύρια που θέλουν να το παρακολουθούν 365 μέρες τον χρόνο. Πρόκειται για show business με μία αθλητική νότα.
Γνωρίζεις ότι...
Η πάλη σαν άθλημα υπάρχει τουλάχιστον 3 αιώνες πριν τη γέννηση του Ιησού. Αυτό το είδος θεάματος όμως που σήμερα λέγεται pro wrestling άρχισε να εμφανίζεται λίγο μετά το 1860 απο περιπλανώμενους παλαιστές σε τοπικές γιορτές. Τηλεοπτικά άνθισε το 1950 και απο το 1980 μέχρι σήμερα έγινε κολλοσός του θεάματος.
Δώσε και μένα gimmick μπάρμπα…
…Όπου gimmick, ο ρόλος και ο χαρακτήρας. Οι σεναριογράφοι αποφασίζουν για τους παλαιστές αν θα ενσαρκώνουν, νεκροθάφτες, ινδιάνους, κλόουν, πανκ και βασιλιάδες ή τους αφήνουν σε πιο ελεύθερο ρόλο να δημιουργούν αυτοί την εικόνα τους. Πάντα όμως τους ορίζουν αν θα είναι καλοί (face) ή κακοί (heel). Έτσι το κουβάρι των ιστοριών ξετυλίγει πιο εύκολα με μάχες ανάμεσα στο καλό και το κακό. Οι περισσότεροι παλαιστές πάντως έχουν κάνει θητεία και στα δύο στρατόπεδα ενώ αρκετοί έπαιξαν διαφορετικούς ρόλους στην καριέρα τους.
Είναι πολλά τα λεφτά
Ότι φέρνει τηλεθέαση φέρνει και χρήμα. Η άνοδος του wrestling (κυρίως του WWE) έκανε πολύ πλούσιους παλαιστές και αφεντικά. Μεγάλες φίρμες του θεάματος (Undertaker, Triple H) παίρνουν μέχρι και 2 εκ.$ και ποσοστά από τις πωλήσεις των προϊόντων τους. Έτσι είναι πολύ λογικό να υπάρχουν ουρές ονειροπόλων παλαιστών σε λίστα αναμονής. Τα τηλεοπτικά δικαιώματα (WWE) πάλι, δεν είναι διόλου ευκαταφρόνητα, παρότι υπάρχουν πολλές φθηνότερες εκδόσεις, με μαγνητοσκοπήσεις και μονταρισμένα shows.
Το WWE και οι άλλοι
Υπάρχει σε διάφορες μορφές και σε διάφορες χώρες (Ιαπωνία, Μεξικό, Καναδάς, Μ.Βρετανία). Στις ΗΠΑ ανθίζουν shows όπως το TNA, το ROH και το CZW αλλά «ναύαρχος» του στόλου ωστόσο, παραμένει το περιβόητο πλέον WWE. «Μανούλες» στην αγοραπωλησία θεάματος οι Αμερικάνοι, το έχουν προάγει σε τηλεοπτικό αγαθό αφού σήμερα το πουλάνε ακόμα και σε μορφή pay per view (πληρώνεις extra για να το βλέπεις).
Στις μέρες μας το WWE αποτελεί κολοσσό του συγκεκριμένου θεάματος με δισεκατομμύρια δολάρια στα ταμεία του και σχεδόν δικτατορική κυριαρχία σε βάρος των άλλων shows. Ταυτόχρονα υπάρχουν όμως δεκάδες μικρότερα promotion που στερούνται οικονομικής δύναμης ώστε να ανέλθουν στη συνείδηση του κόσμου και να φτάσουν έστω στις τηλεοράσεις μας (indys).
Κάποιοι από τους παλαιστές είναι αναγνωρίσιμοι σε όλο τον κόσμο και πέρα από τα σύνορα του Wrestling. Κυρίως όσοι ακολούθησαν και καριέρα ηθοποιού, όπως οι Hulk Hogan (Rocky 3), The Rock (Scorpion King), Roody Piper (Ζουν ανάμεσα μας), αλλά και πολλοί άλλοι. Στις τάξεις τους συμπεριλαμβάνεται και ένας χρυσός Ολυμπιονίκης στην ελεύθερη πάλη, ο Kurt Angle (Ατλάντα 1996).
πηγη: lordoftherings.gr
0 σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου