Τρίτη 19 Απριλίου 2011

Τα τελευταία γεύματα διάσημων θανατοποινιτών

Ως τελευταία επιλογή ενός αναπόδραστου βίου απαγορεύσεων εντός της φυλακής, το τελευταίο γεύμα των θανατοποινιτών αποτελεί την μετάβαση στο επόμενο επίπεδο που στα μάτια των μελλοθάνατων ίσως να μοιάζει με απόδραση.
To Ανώνυμο blog σας δειχνει το τελευταιο τους menu...

Σκυθρωπός, προτού τον ρουφήξει η σήραγγα της αναισθησίας άκουγε ανέκφραστος μια ενοχλητική φωνή να του υπενθυμίζει την τραγική συντομία της ζωής! Ενδεχομένως δευτερόλεπτα πριν τον απαγχονισμό του ο Σαντάμ Χουσεΐν να αναλογιζόταν την
οδύνη της ύπαρξης, την απελπισμένη ένταση του βίου του.

Έγκλειστος σε ένα περιβάλλον απαγορεύσεων ο μελλοθάνατος δικτάτορας του Ιράκ είχε δικαίωμα σε μια και μόνο επιλογή. Στο τελευταίο γεύμα! Μια παράδοση που διατηρείται από την αρχαιότητα και ουσιαστικά αυτή η τελευταία επιλογή του ενσυνείδητου όντος κλείνει τον κύκλο της ζωής του!

Η φημολογία περί πολυτελούς βίου του Χουσεΐν, την ίδια στιγμή που ο ιρακινός λαός υποσιτιζόταν δεν επιβεβαιώθηκε πάντως από το τελευταίο του γεύμα. Λίγο βραστό κοτόπουλο με ρύζι και ζεστό νερό με μέλι ήταν το σπαρτιατικό του κατευόδιο πριν τον απαγχονισμό.

Στον αντίποδα της λιτότητας βρέθηκε ο πληθωρικός… «Tiny»(μικροσκοπικός) Άλεν Λι Ντέιβις. Από τον όγκο λίπους των 160 κιλών αντιλαμβανόταν κανείς την ροπή προς την καλοφαγία. Την απάνθρωπη βιαιότητα όταν διέλυε το πρόσωπο μιας γυναίκας και των θυγατέρων της διαδέχτηκε η απρόσμενα λεπτεπίλεπτη επιλογή των πιάτων στο τελευταία του γεύμα.

Αστακός, Καλαμάρια, γαρίδες , τηγανητές πατάτες και σκορδόψωμο λείαναν τις αιχμηρές παρυφές της ακροτελεύτιας ημέρας στη ζωή του Ντέιβις, ο οποίος θεωρούσε τα γεύματα του μια πρόφαση ευχάριστης κοινωνικότητας, εν αντιθέσει με το εσωστρεφές «Τέρας» .

Την κατά συρροή δολοφόνων ανδρών, Αϊλίν Γουόρνος που υποδύθηκε στην ομώνυμη ταινία η Σαρλίζ Θερόν, σε μια από τις ελάχιστες ευχάριστες υποκριτικές της συγκυρίες. Η ανεπιτήδευτη κυνικότητα της ήταν πάντοτε σε εγρήγορση και έφυγε από τη ζωή όσο διακριτικά ήλθε σε αυτή.

Ιδεότυπος Αμερικάνας χωριατοπούλας που διοχέτευσε την ορμή της σε ερεβώδη μονοπάτια εξαιτίας της ατροφικής της σκέψης, η Γουόρνος, που δολοφόνησε εφτά άνδρες, ενώ εργαζόταν ως πόρνη, αρνήθηκε να γευματίσει πλουσιοπάροχα. Ένα μπέργκερ από την καντίνα και μια κούπα καφές ήταν το επιμύθιο μιας διόλου περίπλοκης ζωής. Το ίδιο απλά και με το λεπίδι της ειρωνείας να «πληγώνει» τους Ισραηλινούς δεσμοφύλακες του «έφυγε» και ο Άντολφ Έιχμαν.

Αρχιτέκτονας του «Ολοκαυτώματος» συνελήφθη από πράκτορες της Μοσάντ έπειτα από καταδίωξη ετών στην Αργεντινή. Η πεισματική του άρνηση για τελευταίο γεύμα δεν εξέπληξε τους δεσμοφύλακες όσο η παράκληση του για ένα ξηρό κόκκινο κρασί. Το ισραηλινής παραγωγής «Carmel» έμοιαζε παράταιρο για έναν άνθρωπο που μισούσε οτιδήποτε είχε να κάνει με αυτήν την χώρα. Ίσως έτσι εξηγείται γιατί άδειασε κατά το ήμισυ. Όχι δηλαδή σαν τα πεντακάθαρα πιάτα που άφησε ο δολοφόνος τεσσάρων γυναικών Ντένις Μπάγκγουελ.

Στα γαστρικά υγρά του στομαχιού έπλεαν… υπερήφανες αρκετές μερίδες πατάτες και όχι μόνο. Μια μέτρια ψημένη μπριζόλα με τηγανιτές πατάτες, στήθος κοτόπουλου με τηγανιτές πατάτες, φτερούγες κοτόπουλο με τηγανιτές πατάτες, δυο μπέργκερς με τηγανιτές πατάτες, τηγανιτές πατάτες με δαχτυλίδια κρεμμυδιού ήταν η λιτή παραγγελία που ξεχώριζε για την… ποικιλία της. Ήπιε γάλα, καφέ και παγωμένο τσάι προσπαθώντας να απαντήσει στο βασανιστικό ερώτημα του. Αν θα υπήρχαν πατάτες στον άλλο κόσμο…

Ο Έντουαρντ Χάρτμαν πάντως θα ευχόταν να βρεθεί στην Ελλάδα μετά θάνατον. Έτσι μπορεί να ερμηνεύσει κανείς την επιμονή του να συνοδεύσει τα λιγκουίνι του με μια αυθεντική χωριάτικη σαλάτα που έπλεε στο ελαιόλαδο. Το σκορδόψωμο και το τζίζκεικ συμπλήρωσαν το λιτό γεύμα του ομοφοβικού δολοφόνου του Χέρμαν Σμιθ, που δεν παραδέχτηκε την ενοχή του, όπως και ο Άνχελ Νιέβες Ντίαθ.

Αρνητής και του τελευταίου γεύματος ο γεννημένος στην ένδεια του Πουέρτο Ρίκο Ντίαθ καταδικάστηκε για την δολοφονία ενός ιδιοκτήτη strip club, κάτι που ουδέποτε ομολόγησε. Στην αλυσίδα της πεισματικής άρνησης προστέθηκε και ο κρίκος της απόρριψης του τελευταίου δείπνου. Ο Ντίαθ προτίμησε να μεταβεί στο επόμενο στάδιο με άδειο το στομάχι, αρνούμενος ακόμη και το καθημερινό συσσίτιο της φυλακής.

Ο «Εγκληματίας του Αιώνα», Μπρούνο Χάουπτμαν τυφλώθηκε από τα φώτα της δημοσιότητας που εστίασαν πάνω του. Η απαγωγή του μόλις 20 μηνών, Τσαρλς Όγκουστ Λίντμπεργκ των φημισμένων πιλότων και η δολοφονία του προσέφεραν ένα κάδρο στην παρανοϊκή πινακοθήκη των δολοφόνων. Το κοτόπουλο και οι τηγανιτές πατάτες, συνοδευμένο από ελιές, ψωμί και με επιδόρπιο μια φέτα κέικ ήταν οι λιτές απαιτήσεις του, όπως και της Ντόμπι Γκίλις Γουίλιαμς, για την οποία εγέρθηκαν αμφιβολίες για την δολοφονία της Σόνια Κνίπερς.

Η πικρή επίγευση που της άφησε η δικαστική διελκυστίνδα σίγουρα δεν γλύκαναν με τα δώδεκα γλειφιτζούρια και το αρκετό παγωτό που ζήτησε την τελευταία της ημέρα στη φυλακή υψίστης ασφαλείας, όπου είχε ένα μεθυσμένο μεσουράνημα ο Γκάρι Γκίλμορ. Δολοφόνος δυο ανδρών σε διάστημα δύο ημερών ο Γκίλμορ απαίτησε να εκτελεστεί η θανατική ποινή και ζήτησε τρία ουίσκι, μια ψητή πατάτα, ένα μπέργκερ και δυο καλά βρασμένα αυγά.

Εξίσου λιτός ήταν και ο Ντέσμοντ Κιθ Κάρτερ στην τελευταία του ημέρα στην φυλακή. Δύο τσιζμπεργκερς και μια Coca Cola από την καντίνα της φυλακής, τα οποία απαίτησε να πληρώσει. Ο τελευταίος του λογαριασμός ήταν 4,20 δολάρια.

Περισσότερος φθηνός θα ήταν ο λογαριασμός του Βίκτορ Φέγκερ αν ζητούσε να διευθετήσει τις οικονομικές του εκκρεμότητες του τελευταίου γεύματος. Μόνο μια ελιά, με την επιβάρυνση της… οδοντογλυφίδας ήταν η τελευταία στέρεα τροφή που κατανάλωσε ο δολοφόνος της Αιόβα το 1963.

Το τελευταίο γεύμα των προρρηθέντων δολοφόνων ή μη διακρίνεται από μια ιδιαιτερότητα που συσχετίζεται αλλά είναι και αυτόνομη του έντονα φορτισμένου ζητήματος της ίδιας της θανατικής ποινής. Ως τελευταία επιλογή ενός αναπόδραστου βίου απαγορεύσεων εντός της φυλακής αυτό το γεύμα αποτελεί την μετάβαση στο επόμενο επίπεδο που στα μάτια των μελλοθάνατων ίσως να μοιάζει με απόδραση…

0 σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου

Twitter Delicious Facebook Digg Stumbleupon Favorites More