The Magnificent Seven (1960)
Το σενάριο της ταινίας είναι βασισμένο στην ταινία του Ακίρα Κουροσάβα "Οι 7 Σαμουράι". Γενικά ο Ακίρα Κουροσάβα που θα τον δούμε πολλές φορές σε αυτήν την λίστα βοήθησε αρκετά το Hollywood να βασιστούν πάνω στις ταινίες του και να κάνουν εκπληκτικές ταινίες που έχουν μείνει στην ιστορία του κινηματογράφου. Η ταινία τωρα είναι μια υπερπαραγωγή προσαρμοσμένη σε γουέστερν με μεγάλα ονόματα στο καστ. Σε αντίθεση με ανάλογες προσπάθειες του παρελθόντος αλλά και του μέλλοντος, οι Υπέροχοι Επτά αποτελούν μία διασκευή άξια λόγου κυρίως γιατί ο σκηνοθέτης της κατάφερε να ενσωματώσει με επιτυχία στο western τους κώδικες τιμής που εξαίρονταν στην γιαπωνέζικη ταινία. Ο ίδιος ο Kurosawa δεν έκρυψε την ικανοποίησή του με το αποτέλεσμα του Magnificent Seven. Άλλωστε συχνά δήλωνε ότι οι επτά σαμουράι του ήταν προϊόν των επιρροών που είχε δεχθεί από το αμερικανικό western.
The Departed (2006)
Ο Martin Scorsese γυρνάει πίσω με ένα εν πολλοίς remake του καταιγιστικού Infernal Affairs (2002), ανεβάζοντάς το δυο επίπεδα παραπάνω, σε ανάπτυξη χαρακτήρων και μεστότητα φιλικής ρητορικής. Με πρωταγωνιστές κάποια από τα μεγαλύτερα ονόματα του Hollywood (Nicholson, DiCaprio, Damon, Baldwin, Sheen, Wahlberg, Farmiga) . H ταινία είναι καταπληκτική και θα μείνει στην ιστορία του κινηματογράφου αφού με αυτήν ο Martin Scorsese κατάφερε τελικά να πάρει το χρυσό αγαλματάκι επιτέλους σπίτι του.
Scarface (1983)
Remake της ομότιτλης ταινίας του Howard Hawks (1932) με τους Paul Muni και George Raft, η οποία αφορούσε τον Al Capone, το συγκεκριμένο φιλμ είναι βασισμένο σε ιστορικά γεγονότα. Αποτελεί ταινία-ορόσημο, ειδικά για τους λάτρεις του γκανγκστερικού θεάματος. Ο Al Pacino, εντυπωσιακός ως αρχιβαρόνος ναρκωτικών, δίνει μια από τις πιο χαρακτηριστικές ερμηνείες της καριέρας του, και με τη σκηνοθετική καθοδήγηση του Brian De Palma, χαρίζει την ένταση και το πάθος στο ρόλο ο οποίος το απαιτεί. Τα πλάνα εξαιρετικά, αν και υπάρχουν αρκετές σκηνές ωμής βίας, ο De Palma, αφήνει και μερικά γεγονότα απλώς στη φαντασία του θεατή.O Tony Montana, ανεξάρτητος και ανυπότακτος, θα κανει το "αμερικάνικο όνειρο" πραγματικότητα. Χρήμα-Δύναμη-Εξουσια...
Star Wars(1977)
Για πολλους μπορει να μην θεωρειται remake αλλα ο George Lucas χρωστα παρα πολλα στον Ακίρα Κουροσοβα και την ταινια The Hidden Fortress σαν πηγή εμπνευσης για την μοναδικη ιστορία του επικού Star Wars.
Οσο για την ταινια την ιδια δεν μπορείς να την περιγράψει κανεις σε λιγες λεξεις για αυτό θα αρκεστουμε σε μια μονο λεξη.ΑΡΙΣΤΟΥΡΓΗΜΑ.
The Thing (1982)
Tυποις, η ταινια του Carpenter προκειται για remake του “The thing form anoter world” του Haoward Hawks. Στην ουσια ομως, η μονη σχεση που εχει το “The Thing” του Carpenter, με αυτο του ’51, ειναι οτι βασιζονται στο ιδιο βιβλιο. Για την ακριβεια, ο Hawks βασιστηκε στο βιβλιο του Campbell “Who goes there?”, ενω ο Carpenter ειναι αυτος που το μετεφερε στη μεγαλη οθονη.
Insomnia(2002)
Η πρώτη δουλεία του Christopher Nolan μετά το Memento, είναι στην ουσία επανέκδοση της ομότιτλης Νορβηγικής ταινίας του 1997 (). Μην περιμένετε κάτι τόσο πρωτότυπο όσο το Memento. Το βέβαιο είναι ότι ο Nolan χτίζει μια διαφορετική αστυνομική ταινία, βάζοντας διώκτη και διωκόμενο στην ίδια βασανιστική θέση. Όχι μόνο κουβαλάνε τις ίδιες «αμαρτίες» αλλά κανένας από τους δύο δεν είναι απόλυτα καλός ή απόλυτα κακός. Και για όσους από εσάς σπεύσετε να πείτε ότι με τα remake το Hollywood καταστρέφει τις καλές ιδέες, ίσως το Insomnia είναι η εξαίρεση που επιβεβαιώνει τον κανόνα.
Cape Fear(1991)
Σε μια από τις ελάχιστες διασκευές που κατόρθωσαν να υπερκεράσουν την κλασική αξία των προκατόχων τους, ο Martin Scorsese αφήνει το σκηνοθετικό του άγγιγμα να κάνει τη διαφορά σε ένα μάλλον εύκολο γι αυτόν εγχείρημα. Καλώντας τον Robert De Niro στο ρόλο του Max Cady που είχε υποδυθεί το 1962 ο Robert Mitchum, και ως μέλη της απειλούμενης από αυτόν οικογένειας τους Nick Nolte, Jessica Lange και Juliette Lewis, στήνει ένα έξυπνο παιχνίδι γάτας και ποντικιού με άψογη χρήση του δοσίμετρου της αγωνίας. Σκιαγραφώντας στην ολότητά του τον χαρακτήρα του Cady ως τον έξυπνο εκδικητή που προτιμά να εξαντλήσει την ψυχραιμία του διώκτη του από μια ολομέτωπη επίθεση και προσδίδοντας στο ρόλο του οικογενειάρχη δικηγόρου Sam Bowden έναν αμφιλεγόμενο, διόλου άμωμο χαρακτήρα, κατορθώνει αφενός να αποσπαστεί από το πνεύμα της πρωτότυπης δημιουργίας και αφετέρου να συνθέσει ρόλους που δεν χαίρουν της απόλυτης εκτίμησης του θεατή. Έξυπνο σεναριακό εύρημα σε ένα θρίλερ που βρίθει από ευφάνταστες ιδέες καταλείποντας μετά τους τίτλους τέλους της την αίσθηση της κινηματογραφικής πληρότητας.
3:10 to Yuma (2007)
Μέσα στο γενικότερο κλίμα αναβίωσης των διαφόρων επών της Αγριας Δύσης, ο James Mangold («Walk the Line», 2005) απαντά στα αφαιρετικά αντι-γουέστερν των ημερών με ατόφιο συναίσθημα, διασκευάζοντας ένα παραδοσιακό δείγμα του είδους. Βασισμένο σε διήγημα που έγραψε ο Elmor Leonard το 1953, το «3:10 To Yuma» του 1957, του Delmer Daves, δεν είχε ηχηρά ονόματα στο καστ, αλλά έμεινε στην ιστορία σαν ένα 'ενήλικο' γουέστερν, στα χνάρια του «High Noon», όπου ένας απλός άνθρωπος πρέπει να παραμείνει πιστός στις αρχές του και ν' αποκρούσει όλους τους πονηρούς πειρασμούς. Το remake του Mangold, σέβεται το πρωτότυπο στο μεγαλύτερο μέρος του και, παρά τις μικρές προσθέσεις του, δεν ξεστρατίζει από την ιστορία. Με άλλα λόγια, φροντίζει και το κρατάει στο επίπεδο ενός κλασικού γουέστερν, με ό,τι αυτό συνεπάγεται: ξεκάθαρα όρια καλού και κακού, 'αδιάβροχοι' ήρωες στο χαλάζι των σφαιρών, ρομαντικοί κώδικες ανδρείας και τιμής.
Casino Royale(2006)
Η γνωστη ταινία του James Bond που έκανε το ντεμπούτο του ο Daniel Craig ως ο νέος 007 είναι βασισμένη στην κώμωδια του 1967 με τον Peter Sellers και στο βιβλίο του Ian Fleming .Πήρε την διαφορέτικη οδο και ξέφυγε από την κωμική πλευρά της ταινίας και μας έδωσε μια από τις καλύτερες και πιο «αληθινές» ταινίες τις σειράς James Bond. Εντέλει το Casino Royale, είναι αναμφίβολα η περιπετειώδης ταινία που θα ήθελε να απολαύσει ο κάθε σινεφίλ. Ολοκληρωμένη ιστορία δίχως γνώριμες ακρότητες, ανεπτυγμένοι χαρακτήρες, ζεστές ερμηνείες, δεμένη σκηνοθεσία – ειδικά στην εντυπωσιακή σεκάνς της καταδίωξης στην Μαδαγασκάρη - και καταπληκτική εικονογράφηση της Πράγας, της Βενετίας, της λίμνης Κόμο, άσχετα αν σε μερικά σημεία του το τέμπο πέφτει κατακόρυφα, απόρροια ενός σχετικά προβληματικού μοντάζ. Θα το περίμενε κανείς αυτό σε ταινία του Τζέιμς Μποντ? Φυσικά και όχι! Εδώ όμως ξεπεράσαμε άλλα και άλλα νεωτεριστικά στοιχεία που μας ξάφνιασαν – το περιορισμένο χρονικά intro, την απουσία του αγαπημένου μουσικού θέματος που δεν εμφανίζεται παρά μόνο λίγο πριν τους τίτλους τέλους, ακόμη και το λογοπαίγνιο με το Martini που απομυθοποιεί πλήρως το τετριμμένο – δεν θα σταθούμε στις μικρολεπτομέρειες!
The Fly(1986)
Προκειται για το remake της “Μυγας” του ’58, την οποια ο Cronenberg δανειζεται και χρησιμοποιει ως καμβα για δημιουργησει μια αριστουργηματικη αλληγορια της ανθρωπινης αλαζονειας και των συνεπειων της με μια φιλοσοφιζουσα προβληματικη γυρω απο τη σχεση σαρκας-νου και παντα απο την Cronenberg-ιακη flesh-horror οπτικη, με ενα μοναδικο φιναλε που σε συνδυασμο με ολη τη δομη της ταινιας, θυμιζει αρχαιοελληνικη τραγωδια.
0 σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου