Η απάτη δεν είναι κάτι καινούριο. Τα αρχεία διάφορων οργανισμών, όπως του Old Bailey, του Κεντρικού Ποινικού Δικαστηρίου στην Αγγλία έχουν καταγράψει διάφορες περιπτώσεις με πιο χαρακτηριστικές αυτές ναυτών που βύθιζαν τα πλοία τους για να εισπράξουν ασφαλιστικές αποζημιώσεις. Αν φυσικά γλύτωναν του πνιγμού.
Η ελληνική πραγματικότητα δείχνει ότι και αυτή δεν είναι άμοιρη οικονομικών σκανδάλων με πιο γνωστές περιπτώσεις αυτές των ομολόγων των δημοσίων ταμείων, το «Βατοπέδι» αλλά και το διαβόητο Σκάνδαλο Κοσκωτά. Περιπτώσεις που έχουν στοιχίσει στους έλληνες φορολογούμενους εκατομμύρια ευρώ και έχουν οδηγήσει σε μια, προς το παρόν, κατάρρευση κυβέρνησης.
Παρακάτω μπορείτε να βρείτε τις πέντε μεγαλύτερες απάτες του εικοστού αιώνα με κριτήρια την ευρηματικότητα της κομπίνας, το μέγεθος της απάτης και την αδυναμία των οικονομικών οργανισμών να ελέγξουν τα στελέχη τους.
Φρανκ Αμπανέιλ
Ο Φρανκ Αμπανέιλ παραμένει ένας από τους πιο επιτυχημένους απατεώνες όλων των εποχών παρά το ότι συνελήφθηκε, καταδικάστηκε και τα τελευταία τριάντα χρόνια παραμένει άμισθος σύμβουλος των διωκτών του, δηλαδή του FBI. Στη δεκαετία του 1960 και σε διάστημα πέντε ετών κατάφερε να αποσπάσει 2,5 εκατομμύρια δολάρια από διάφορους οργανισμούς και πρόσωπα σε 26 χώρες. Η τεχνική του ήταν απλή. Δημιουργώντας πλαστά έγγραφα, υποδυόταν διάφορους επαγγελματίες και τους αποσπούσε χρήματα δίνοντας τους πλαστές επιταγές.
Το πρώτο του κόλπο ήταν «αεροπλανικό» και υποδυόμενος το πιλότο επιβατικών αεροσκαφών κατάφερε να επιβιβαστεί σε πάνω από 250 πτήσεις ταξιδεύοντας σε όλο τον κόσμο. Είναι το περίφημο dreadheading όπου ένας πιλότος μεταφέρεται αεροπορικώς για να παραλάβει κάποιο αεροσκάφος. Σε μια άλλη περίσταση παραποίησε ένα πτυχίο του Πανεπιστημίου Κολούμπια και κατάφερε να διδάξει κοινωνιολογία ως βοηθός Καθηγητή στο Πανεπιστήμιο Μπράιαμ Γιάνγκ.
Στην ιστορία του Φρανκ Αμπανέιλ βασίστηκε η ταινία “Catch Me If You Can”.
Ρόμπερτ Μάξγουελ
Ο Ρόμπερτ Μάξγουελ ήταν ένα γνωστό πρόσωπο στα βρετανικά μέσα ενημέρωσης και παραμένει άγνωστο αν τελικά πνίγηκε ή αυτοκτόνησε. Αυτό που είναι γνωστό είναι ότι μετά το θάνατο του στις 5 Νοεμβρίου 1991 ο δημοσιογραφικός του οργανισμός κατέρρευσε με αποτέλεσμα να διεξαχθή έρευνα από το Υπουργείο Εμπορίου και Βιομηχανίας. Σύμφωνα με τα αποτελέσματα της έρευνας, ο Μάξγουελ χρησιμοποιούσε τακτικά το ταμείο συντάξεων των υπαλλήλων του οργανισμού για να χρηματοδοτήσει επενδύσεις αλλά και να καλύψει τις οικονομικές τρύπες των εταιρειών του. Όταν τελικά κήρυξε πτώχευση το χρέος του οργανισμού ήταν 400 εκατομμύρια αγγλικές λίρες.
Νικ Λίσον
Ο Νικ Λίσον ήταν ένας ανώτερος σύμβουλος επενδύσεων που κατάφερε με τη δράση του να οδηγήσει την αγγλική Barings Bank στη χρεωκοπία. Όταν οι επενδυτικές του αποφάσεις αποτύγχαναν, ο Λίσον απέδιδε τα χρέη στο λογαριασμό 88888 που είχε ανοίξει ένας άλλος υπάλληλος για να καλύψει ένα χρέος 20 χιλιάδων λιρών. Στα τέλη του 1994 ο λογαριασμός παρουσίαζε χρέη μισού δισεκατομμυρίου δολαρίων κάτι που δεν έγινε αντιληπτό από τα στελέχη της εταιρείας αφού ο λογαριασμός ήταν κρυμμένος ανάμεσα σε χιλιάδες άλλους. Τα πράγματα έγιναν χειρότερα το 1995, όταν ο σεισμός του Κόμπε ταρακούνησε το χρηματιστήριο της Ιαπωνίας που κατέγραψε απώλειες 7%. Το τελικό φέσι για την τράπεζα ήταν 1,3 δις δολάρια.
Ο Λίσον θεωρεί την τράπεζα συνυπεύθυνη στη δράση του αφού του επέτρεπε να είναι επενδυτικός σύμβουλος και, παράλληλα, υπεύθυνος για την διευθέτηση των συναλλαγών, αρμοδιότητες που συνήθως αποδίδονται σε διαφορετικά πρόσωπα.
Το "Tρίο" της NatWest
Ο Ντέιβιντ Μπέρμινχαμ, ο Τζιλ Ντάρμπι και ο Γκάρι Μάλγκρου ήταν τρεις τραπεζίτες υπεύθυνοι για τις συναλλαγές της μεγάλης βρετανικής τράπεζας NatWest με τη διαβόητη αμερικάνικη εταιρεία ενέργειας Enron. Το τρίο δούλευε για την θυγατρική Greenwich NatWest που με τη σειρά της είχε μετοχές στη Swap Sub που ήταν θυγατρική μιας συνεργάτιδας εταιρείας της Enron στα νησιά Κέιμαν με το όνομα LJM Cayman. Βρισκόμενο στο ενδιάμεσο των δύο εταιρειών και με την τιμή της μετοχής της Enron να καλπάζει στο αμερικάνικο χρηματιστήριο, το «Τρίο» κατάφερε, το Μάρτιο του , να πείσει τη NatWest να πουλήσει το μερίδιο της στη Swap Sub πίσω στην Enron για μόνο ένα εκατομμύριο δολάρια. Ρευστοποιώντας τις μετοχές της Enron που είχε ιδιοποιηθεί ο Μπέρμινγχαμ, δύο μέρες αργότερα, κατάφερε να αποκτήσει κέρδη 7 εκατομμυρίων.
Η κομπίνα ίσως να μην είχε γίνει γνωστή ποτέ αν η Enron δεν έμπαινε στο μικροσκόπιο των αμερικάνικων αρχών για άλλα οικονομικά σκάνδαλα που τελικά οδήγησαν στην κατάρρευση της. Τελικά το τρίο της NatWest καταδικάστηκε σε 37 μήνες φυλάκιση από αμερικάνικα δικαστήρια και υποχρεώθηκε να καταβάλλει 7,3 εκατομμύρια δολάρια στη Royal Bank of Scotland που στο μεταξύ είχε αγοράσει τη Greenwich NatWest.
Aleef Garages
H Aleef Garages είναι ένα δίκτυο πρακτορείων τύπου και εφημερίδων με καταστήματα σε όλη την Αγγλία. Το Νοέμβριο του 2007, διάφοροι υπάλληλοι της καταδικάστηκαν για φοροδιαφυγή ύψους 5,3 εκατομμυρίων λιρών συμπεριλαμβανομένων και τριών διευθυντών. Το κόλπο των τριών διευθυντών του Μουστάκ Χουσείν Πατέλ, Ικμπαλ Αχμέτ Πατέλ και Μουμπαρακαλί Αχμέτ Πατέλ ήταν το κλασσικό μαγείρεμα των βιβλίων. Στα καταστήματα τους χρησιμοποιούσαν δύο ταμειακές μηχανές αλλά στο επίσημο βιβλίο εισόδων-εξόδων δήλωναν τα έσοδα της μιας. Παράλληλα χρησιμοποιούσαν μια μουσουλμανική φιλανθρωπική οργάνωση για να ξεπλένουν το μαύρο χρήμα που εισέπρατταν από τις επιχειρήσεις τους.
Παράλληλα, οι υπάλληλοι, που επίσημα, δηλώνονταν με βασικό μισθό διεκδικούσαν επιστροφές από την εφορία. Όταν οι βρετανικές αρχές έκαναν έφοδο στα καταστήματα, ελέχθησαν περίπου 250 άνθρωποι για να αποδειχθεί ότι κάποιοι υπάλληλοι ήταν τελείως «μαύροι».
0 σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου