Ο χαρτιάς
Έρχεται με τριάντα στρέμματα πτυχία και έναν αμπελώνα μεταπτυχιακά.Tα οποία συνήθως ποτίζονται με μηδέν κυβικά εμπειρίας, οπότε τραβάει στη ζούλα ό,τι μπορεί από τους γείτονες για να
σώσει το γκαζόν της περιοχής ευθύνης του.
Ηλικία 30-34 , πριν είναι too young to rock’n’roll , μετά είναι too old to cry και ποτέ μα ποτέ δεν είναι too drunk to fuck γιατί τι να προλάβει να πιει και να πηδήξει – με το συμπάθιο κιόλας- μια Παρασκευή ή ένα Σάββατο βράδυ όταν τα projects της Δευτέρας τον σέρνουν απ’ τα @ρχίδι@.
Αγαπημένο παιδί των CEO γιατί είναι αναλώσιμος και το ξέρει, αγαπημένο παιδί και της πωλήτριας στα Alain Μikli που κάθε μήνα του κρατά καινούριο σκελετό (χωρίς τζάμια) γιατί τα χρώματα προσθέτουν credits στα χάρτινα προσόντα του.
Κουφαλίτσα.
Ο ψείρας
Αν τα λοξά βλέμματα και τα λόγια πίσω από την πλάτη ήταν σφαλιάρες, ο Αλέκος Τζανετάκος δεν θα είχε γίνει διάσημος. Ο ψείρας ναι.
Σε όλα θέλει να βάλει την τελευταία πινελιά, έστω κι αν πρόκειται για την πιο ασήμαντη δουλειά ρουτίνας. Ως και το φωτοτυπικό τον έχει σιχαθεί. Ακόμη κι όταν του πάρουν το πινέλο από τα χέρια, θα βρει τρόπο να το κάνει , με το στόμα, με τις μασχάλες, με τον κώλ*, με ό,τι βρει εύκαιρο εκείνη τη στιγμή.
Στις προηγούμενες δουλειές του έμαθε –στο πετσί του- την αξία του να είσαι ακριβής, συνεπής και συστηματικός αλλά του διέφυγε η πάνσοφη κουβέντα του Αλέξανδρου Δουμά "αν η αρετή φτάσει στα άκρα, μπορεί να γίνει εγκληματική".
Δεν έχει φίλους. Δεν έχει ηλικία. Δεν έχει το θεό του. Ούτε και μέλλον (κάποιος θα βρεθεί να την ραντίσει την ψείρα με πετρέλαιο).
Τhe old dog
Παρά το ότι προσπαθεί φιλότιμα και συγκινητικά να μεταβάλλει έστω ένα μικρό κομμάτι της συμπεριφοράς του στον εργασιακό του χώρο, το άλλο αντιδρά σαν τον Κίμωνα Κουλούρη γιατί νιώθει πως απειλούνται οι συνήθειες μιας ζωής.
Μισεί τους νέους γιατί τα έχουν όλα (νομίζει), χαίρεται που του απευθύνουν το λόγο στον πληθυντικό αλλά τρελαίνεται όταν του κάνουν υπαινικτικά σχόλια για την ηλικία του που είναι λίγο μεγαλύτερη από αυτή της Ζωζούς Σαπουντζάκη.
Αγαπημένο σύνθημά του το "εμπειρία > διδακτορικά", άσχετα αν στην περίπτωσή του εμπειρία σημαίνει να επαναλαμβάνεις το ίδιο στραβό πράγμα που στραβά έμαθες, επί είκοσι ολόκληρα χρόνια.
Είναι ο μόνος στο γραφείο με σταθερή χρωμοβαφή και σταθερές απόψεις που κανείς δεν τους δίνει σημασία εκτός από την καθαρίστρια των γραφείων στην οποία επαναλαμβάνει στο τέλος κάθε μέρας με νόημα :"και τους τα ‘λεγα εγώ, τους μ@λ@κες".
Εν τέλει είναι χρήσιμος όσο ένα τιρμπουσόν σε σχολείο μουλάδων στο Αφγανιστάν αλλά ας όψεται η βαριά αποζημίωση απόλυσης που τον κρατάει –ακόμη-στο payroll.
Η σουπιά
Ειδικός στο να θολώνει νερά όταν τα πράγματα στραβώσουν. Μερικές φορές τα θολώνει τόσο πολύ που καλύτερα να του δώσεις δίκιο παρά να φιλτράρεις τα λύματα που έριξε προσπαθώντας να τελειώσει τα ατελείωτα.
Έχει αλλάξει πέντε εργοδότες σε τρία χρόνια αλλά στο βιογραφικό του γράφει μόνο τους μισούς γιατί οι άλλοι μισοί τον έχουν επικηρύξει – ακόμη καθαρίζουν τα μελάνια που άφησε πίσω του.
Σύνθημά του "ποτέ μην επιτρέψεις στους άλλους να δουν ξεκάθαρα την ποιότητα της δουλειάς σου", γιατί τέτοια δεν υφίσταται. Δεν είναι να τον εμπιστεύεσαι. Ειδικά αν συνηθίζεις να φοράς άσπρο πουκάμισο.
Επίσης, φρόντισε μην του αναθέσεις εργασία. Αν την τελειώσει, πράγμα σπάνιο όσο μια λευκή ξανθιά πουτ@ν@ μεσάνυχτα στο Μπρονξ, θα την εμφανίσει ως πρωτοβουλία του, αν την θάψει θα σου ζητήσει και τα ρέστα γιατί τα στοιχεία που του έδωσες ήταν όλα λάθος ή ελλιπή. Συν τοις άλλοις είναι και ασπόνδυλο, κάτι που θα διαπιστώσεις εύκολα όταν τον δεις να τα πίνει βράδυ Παρασκευής με τον Διευθυντή Προσωπικού στο "Tits & More (tits)".
Γενικώς μεγάλη κουφάλα.
Η οχιά
Αν είναι νέος στη δουλειά, έχεις χρόνο να τον στριμώξεις σε μια γωνιά και να τον πατήσεις. Οι στοχευμένες απειλές πιάνουν. Ξεκαθάρισέ του ποιος είναι αφεντικό εδώ μέσα και τι ρόλο παίζει η ιεραρχία στο ποιος βάζει πρώτος καφέ από την καφετιέρα και ποιος βάζει πρώτος χέρι στην καινούρια assistant account manager.
Αν είναι από τους παλιότερους, συνήθως είναι διμούτσουνη οπότε δεν αρκεί να πατήσεις μόνο το ένα κεφάλι αλλά πρέπει να κόψεις το δεύτερο και να το πετάξεις στον καταστροφέα εγγράφων.
Για όλους έχει τον καλό το λόγο έτοιμο. Χωρίς γάζες κι απολυμαντικό. Στεγνά και στυγνά. Μπορεί να το παίζει φίλος με τη σουπιά αλλά φίλοι-φίλοι του γ@μεί και το καντήλι, γιατί δεν υπάρχει χώρος για δυο ρουφιάνους σε ένα γραφείο, ούτε καν σε έναν όροφο, ούτε καν στο ίδιο κτίριο.
Πολύ μεγάλη κουφάλα.
Το καλό παιδί
Το αντίστοιχο του Γιάννη Πλούταρχου και του Γρηγόρη Αρναούτογλου στον χώρο των επιχειρήσεων (ξυρισμένος όμως, υπάρχει κι ένα company code που πρέπει να τηρηθεί). Βαρετός μέχρι θανάτου, προβλέψιμος όσο ρεφραίν του Νταλάρα.
Θανάσιμος εχθρός της σουπιάς και της οχιάς και απωθημένο της ζουμερής προϊσταμένης λογιστηρίου, ειδικά αν είναι ελεύθερος. Και παντρεμένος να ‘ναι όμως, το ίδιο της κάνει της λυσσάρας.
Όσο είναι νέος χωρίς επιδόματα, κάνει τα πάντα και συμφέρει στην εργοδοσία γιατί λέει κι ευχαριστώ όταν παίρνει 1100 ευρώ για μισθό Ιουλίου και επίδομα αδείας μαζί (και καπάκι παίρνει το πρώτο catamaran για Μύκονο για να τα φάει σε 48 ώρες πριν του ζητήσει δανεικά η μάνα του).
Σε ό,τι του ζητήσουν οι συνάδελφοι λέει "ναι". Λέει "όχι" μόνο όταν του προτείνεις να δει βυζιά στο Men 24 αντί να τρώει τα ματάκια του με το Power Point και την κλιμάκωση της τιμής φιστικιών Αιγίνης από το Ιράν το τελευταίο 3μηνο, που του ‘κανε τα κοστολόγια μαντάρα και έριξε το net margin σε μονοψήφια νούμερα. Μαζί και τη στύση (αν δεν του βγει ο στόχος, η kinky προϊσταμένη θα μείνει με τις χειροπέδες-και τις ορμόνες- στο χέρι).
Η Μόνικα
Μπορεί να τη λένε Κέλλυ, Μαίρη-Αν, Σουζάνα, Φέι αλλά ποτέ Παγώνα, Μαίρη, Αθανασία ή Ευτέρπη (όλες οι ανέραστες με τέτοια ονόματα είναι άνεργες, τελεία και παύλα).
Μας είναι παγερά αδιάφορο ποιο είναι το αντικείμενο εργασίας της. Αντιθέτως είναι καθημερινό ζητούμενο το τι φόρεσε και τι (δεν) διακρίνεται κάτω από το στενό παντελόνι της ή το εντελώς αέρινο φορεματάκι της.
Διεκδικείται από όλους (πλην του παλιού που δεν πέτυχε-πάλι-τη χρωμοβαφή) αλλά ανήκει ψυχή και σώματι στον Γενικό Διευθυντή αν αυτός είναι below 50 (αν είναι >50 η ψυχή δεν χρειάζεται). Μέρος του σώματός της μπορεί να ανήκει και σε άλλον, πάντα όμως με την δέουσα διακριτικότητα καθώς στην πρόσληψή της ρητά αναφέρεται "πλήρους και αποκλειστικής απασχόλησης". Όχι να την πληρώνουμε ολόκληρα 650 ευρώ και να κάνει η κ@ργιόλ@ υπερωρίες δωρεάν εκτός εργασίας.
Κουφαλειοτάτη.
Η τριψήφια
Κάθε γραφείο έχει και μια χοντρή. Μπορεί να έχει και δύο. Ίσως και περισσότερες. Αληθινά χοντρές, από τις τριψήφιες.
Ας μη γελιόμαστε όμως. Με τόσο κοινωνικό ρατσισμό που σέρνεται έξω και τόση προσφορά σάρκας 90-60-90 ράτσας Deree , το είδος κινδυνεύει να εκλείψει.
Σε κάθε περίπτωση δεν θα την βρεις στην υποδοχή, στο marketing, ούτε στις πωλήσεις, ούτε λόγος για τις Δημόσιες Σχέσεις ή για την Γραμματεία Διοίκησης.
To πολύ-πολύ να είναι καταχωνιασμένη στην Οικονομική Διεύθυνση ή στην Διαχείριση Ανθρώπινων Πόρων, αντικείμενο χλευασμού και σχολιασμού από τους αγαπητούς της συναδέλφους που- αν δεν χτυπιούνται σα χταπόδια στα γυμναστήρια- ρουφάνε στομάχια, απλώνουν σωσίβια, αφήνουν φαλάκρα, φουσκώνουν βιογραφικά και σνιφάρουν Viagra στο δρόμο τους για την επαγγελματική καταξίωση.
0 σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου