Οπλίστηκα με τα απαραίτητα: φραπέ, αθλητική εφημερίδα, σκονάκια και το κινητό «πασπαρτού»... Αιώνιος φοιτητής του λόγου μου, επέστρεψα στον τόπο του εγκλήματος αναζητώντας τις κλασσικές «φυλές» του ελληνικού Πανεπιστημίου.
Ο αιώνιος
Σε γνωρίζω από τα... μούσια και τον αέρα του «παλιού». Σαν το παλιό καλό «κρασί» η εμπειρία δεν κάνει τον φοιτητή να μεγαλώνει, απλά τον ωριμάζει.
Στο χέρι κρατάει... σκονάκι. «Σκόνος» στην αργκώ. Χαρτάκια, ολόκληρες γραμμές μελανιού σαν τατουάζ στο δέρμα ή στα ρούχα, αυτοκόλλητα στα θρανία ή φωτογραφίες στο κινητό. Η αρχή που διέπει ολόκληρη την κοσμοθεωρία του είναι μια και απλή: «ο σκοπός αγιάζει τα μέσα».
Στην αίθουσα: Δεν ήταν, είναι και θα είναι ποτέ. Διαφορετικά θα είχε τελειώσει επί εποχής Κώστα Καραμανλή. Του θείου...
Κατάλληλη γνωριμία: Του επιτηρητή στις εξετάσεις. Είτε μπήκαν μαζί στο Πανεπιστήμιο (βέβαια αυτός κάνει ήδη διδακτορικό), είτε τον έχει «αρχειοθετήσει» στον σκληρό δίσκο. Ο καλός επιτηρητής –που κάνει τα στραβά μάτια δηλαδή- προφέρεται κι ο... δικός μας. Ο κακός έχει ένα όνομα. Το γνωστό με τα τρία άλφα.
Τον αποφεύγουμε γιατι... θυμίζει τους «πάλιουρες» στον στρατό. Άσε που τρομάζει και τους πρωτοετείς.
Τον γουστάρουμε γιατί... ξέρει απ’ έξω ποια μαθήματα χρειάζονται διάβασμα/ασκήσεις, δίνει το σύνθημα για αντιγραφή και γνωριζει όλα τα χούγια των καθηγητών.
Έκφραση φετίχ... «Ψιτ! Έχεις λύσει την τρία»;
Πτυχίο... Κάλλιο αργά παρά ποτέ
Ο... ίτης (ΔΑΠ-ίτης, ΠΑΣΠ-ίτης)
Σε γνωρίζω από το... αυτοκόλλητο στο στήθος τις ημέρες των εκλογών.
Στο χέρι κρατάει... σημειώσεις. Οι μεγάλες παρατάξεις συνήθως μοιράζουν SOS, παλιότερα θέματα και λυμμένες ασκήσεις. Από μικρό και από τρελό μαθαίνεις το ρουσφέτι.
Στην αίθουσα... δεν πολυπατάει. Συχνάζει στα τραπέζια της παράταξης. (Και στα γραφεία των καθηγητών)
Κατάλληλη γνωριμία... η γραμματεία για δηλώσεις μαθημάτων κι ότι άλλο ήθελε προκύψει.
Τον αποφεύγουμε γιατί... είναι ο κλασσικός τύπος που το παίζει «κολλητός» με όλους, κάνει ότι είναι μέσα σ’ όλα και δεν χάνει την ευκαιρία να σε προσφωνήσει «φίλε μου».
Τον γουστάρουμε γιατί... κατα ένα περίεργο λόγο ξέρει τα καλύτερα γκομενάκια της σχολής.
Έκφραση φετίχ: «Η παράταξη...»
Πτυχίο... Στα 4 1/2 χρόνια με τα μισά και πλέον μαθήματα «περασμένα» στο έτσι.
Ο φοιτητής (όνομα και πράγμα)
Σε γνωρίζω από το... σάντουιτς στο χέρι. Ε, όλη μέρα στο Πανεπιστήμιο να μη φάει και κάτι;
Στο χερι κρατάει... το σωστό βιβλίο για το σωστό μάθημα, κάτι που για τον «αιώνιο» μοιάζει με πανάρχαια κινεζική τέχνη.
Στην αίθουσα... κάθεται κοντά για να βλέπει στον πίνακα. Τυπικός, μεθοδικός και σωστός. Έτοιμος για την παραγωγική διαδικασία ή τουλάχιστον έτσι νομίζει.
Κατάλληλη γνωριμία... με τον καθηγητή, ο οποίος τον αποκαλεί και με το μικρό του όνομα.
Τον αποφεύγουμε γιατί... τολμάει και βάζει ρήτρα, την ώρα που ο υπόλοιπος (απλός) λαός παρακαλάει να την σκαπουλάρει με το γνωστό «5αράκι».
Τον γουστάρουμε γιατί... πασάρει σημειώσεις πριν την εξεταστική.
Έκφραση φετίχ... «Πήγα κι έπιασα τον Παπαδόπουλο γιατί μου έβαλε 7»
Πτυχίο: Στα τέσσερα χρόνια just. Κι απαραιτήτως με μέσο όρο πάνω από 7,5. Μαγκιά του!
Ο αθλητής
Σε γνωρίζω από τη... φόρμα και το αθλητικό παπούτσι.
Στο χέρι κρατάει... εφημερίδα. Αθλητική εννοείται. Για ευνόητους λόγους.
Στην αίθουσα... κάθεται πίσω πίσω για να μην φαίνεται, αλλά και για να μην ακούγεται όταν ροχαλίζει.
Κατάλληλη γνωριμία... ο προπονητής της σχολής, που βοηθάει που και που σε κάποιο μάθημα.
Τον αποφεύγουμε γιατί... μας ρίχνει τρία κεφάλια και γιατί πέρασε στο Πανεπιστήμιο επειδή τάχα έσπασε κάποιο πανελλήνιο ρεκόρ, ενώ εμείς ξεχάσαμε το όνομα μας από το διάβασμα.
Τον γουστάρουμε γιατί... είναι ο πιο χαλαρός από όλους. Στο μάθημα και στις εξετάσεις.
Έκφραση φετίχ... «Τρία έπρεπε να ‘χει ρίξει ο Ολυμπιακός»
Πτυχίο... Το πιθανότερο ποτέ. Ούτως ή άλλως είναι πτυχιούχος στις καρδιές μας.
Ο αριστερός
Σε γνωρίζω από τα... γέννεια και τα μαύρα ρούχα, που είναι λερωμένα με μπογιά από το τελευταίο πανό. Τα μάτια κόκκινα από τα δακρυγόνα κι η φωνή «κλειστή» από τα συνθήματα.
Στο χέρι κρατάει... Ριζοσπαστη. Στο μεταξύ αν διάβαζε με την ίδια ευλάβεια τα μαθήματα θα τέλειωνε μια ώρα αρχίτερα.
Στην αιθουσα... μπαίνει μόνο για να βγάλει λόγο ή να πλακωθεί με τίποτα «ΔΑΠίτες»
Κατάλληλη γνωριμία... ο Παπακωνσταντίνου.
Τον αποφεύγουμε γιατί... λέει περισσότερες φορές από τις ανεχτές τη λέξη «κόμμα», «ιμπεριαλισμός» και «συμφέροντα».
Τον γουστάρουμε γιατί... στο κάτω-κάτω παλεύει για τους φοιτητές.
Έκφραση φετίχ... «Οι Αμερικάνοι...»
Πτυχίο: Στα 5 ½ χρόνια. Έχασε και δύο εξεταστικές λόγω κατάληψης.
Ο «φραπές»
Σε γνωρίζω από... την καφετέρια απέναντι από τη σχολή. Ο κλασσικός τύπος που ανακάλυψε το νόημα της ζωής στο μικρόκοσμο του Πανεπιστημίου, διοργανώνοντας τα πάρτι και τις εκδρομές.
Στο χέρι κρατάει... αθάνατο ελληνικό φραπέ. Γλυκό. Απαραίτητο αξεσουάρ το κινητό (για να μπορεί να πάρει το «δικό του» ανά ώρα και στιγμή) και το τσιγάρο
Στην αίθουσα... έμπαινε παλιά. Όσο πλησιάζει το 4ο έτος οι παρουσίες αραιώνουν. Στα δύσκολα (μαθήματα εννοείται), όμως, είναι πάντα εκεί.
Κατάλληλη γνωριμία... ο μετρ του Prime (παντού υπάρχει ένα) κι ο Νίκος που έχει το καφέ απέναντι.
Τον αποφεύγουμε γιατί... το παίζει οργανωτής και δεν έχει αφήσει τοίχο για τοίχο χωρίς αφίσα. Άσε που μπορεί να ανήκει στην ακατάμαχητη οικογένεια του... ΠΑΣΠίτη/ΔΑΠίτη. Δύο σε ένα, δηλαδή.
Τον γουστάρουμε γιατί... ξέρει καλό τάβλι.
Έκφραση φετίχ... «Πάρε κανά τηλέφωνο», «Τα λέμε στο νησί» (εννοώντας δυστυχώς τη Μύκονο) και «κοπελιά».
Πτυχίο: Στα 5 χρόνια επειδή του άρεσε στη Σχολή, όχι για κανέναν άλλο λόγο.
0 σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου