Εν μέσω προεκλογικής εκστρατείας, οι δύο αντίπαλοι για την περίοπτη θέση στο Λευκό Οίκο και
τον τίτλο του πλανητάρχη δέχτηκαν ένα χτύπημα για το οποίο δεν ήταν προετοιμασμένοι. Δεν ήταν μια ακόμα αποκάλυψη για το παρελθόν τους αλλά για το μέλλον και τις πιθανές πολιτικές τους ως πρόεδροι των ΗΠΑ.
Το FBI και η μυστικές υπηρεσίες ενημέρωσαν Ομπάμα και ΜακΚέιν ότι χάκερς, πιθανότατα από την Κίνα, κατάφεραν να παραβιάσουν τα συστήματα ασφαλείας στα δίκτυα που χρησιμοποιούσαν οι ομάδες της προεκλογικής τους καμπάνιας και να αποσπάσουν σημαντικά δεδομένα. Παρόμοια επίθεση δέχθηκε τόσο ο Λευκός Οίκος όσο και το Πεντάγωνο ελάχιστο χρόνο μετά την επίθεση σε ιστοσελίδες της Γεωργιανής κυβέρνησης κατά τη διαμάχη Ρωσίας Γεωργίας.
Ωστόσο, το ερώτημα παραμένει! Πότε οι κυβερνοεπιθέσεις αποτελούν πραγματική απειλή και πότε είναι απλώς μια φάρσα μεταξύ αντίπαλων προγραμματιστών; Στην περίπτωση του Λευκού Οίκου οι χάκερ ήταν πολύ κοντά στο να αποσπάσουν σημαντικά μυστικά ασφάλειας. Και αν η Γεωργία ήταν μέλος του ΝΑΤΟ τότε από πλευράς καταστατικού θα έπρεπε να μεροληπτήσουν προς όφελος της Γεωργίας και εις βάρος της Ρωσίας. Όχι μόνο με πραγματικά στρατεύματα άλλα πιθανόν και με αντίστοιχες ηλεκτρονικές επιθέσεις.
Στην εποχή της παγκοσμιοποίησης, ο κόσμος μας οριοθετείται από τους κανόνες του Διεθνούς Δικαίου. Όχι όμως και σε ότι αφορά επιθέσεις όπως οι παραπάνω. Αφενός υπάρχει μόνο μια μεγάλη διεθνής σύμβαση για το θέμα, αφετέρου οι δομές και οι οργανισμοί που θα επιβλέψουν την εφαρμογή της είναι ουσιαστικά ανύπαρκτοι. Οι αποφάσεις της διάσκεψης του Συμβουλίου της Ευρώπης για το κυβερνοέγκλημα έχουν επικυρωθεί από 23 μόνο χώρες μέσα σε 7 χρόνια.
Αυτό το νομικό κενό δεν αποκλείεται να οδηγήσει σε μελλοντικές συρράξεις. Σύμφωνα με διάφορους αναλυτές αν μια χώρα θεωρήσει μια ηλεκτρονική επίθεση ως πολεμική ενέργεια έχει το δικαίωμα βάσει του Διεθνούς Δικαίου να απαντήσει στα πλαίσια της αυτοάμυνας. Και αυτό δεν είναι απαραίτητο να γίνει μόνο με ηλεκτρονικά μέσα. Πολύ απλά οι κανόνες του «παιχνιδιού» δεν έχουν ακόμα οριστεί.
Ένα άλλο σημείο που πρέπει να διευκρινιστεί είναι πότε μια ηλεκτρονική επίθεση προκαλεί πραγματικές ζημίες ώστε να αποτελεί πολεμική ενέργεια. Αυτή η δυνατότητα υπάρχει όπως απέδειξε ένα βίντεο που διέρρευσε πρόσφατα από το Εθνικό Εργαστήριο του Αϊντάχο. Εξομοιώνοντας μια ηλεκτρονική επίθεση σε σταθμό ενέργειας, οι προγραμματιστές κατάφεραν να παρέμβουν στη λειτουργία του, τα βάλουν μια ελεγχόμενη φωτιά και να διακόψουν την παραγωγή.
Όλοι ειδικοί συμφωνούν σε ένα πράγμα. Όπως και με την Ευρωπαϊκή ρύθμιση του 2001, μια διεθνείς συμφωνία μάλλον δεν πρόκειται να λύσει όλα τα προβλήματα. Το πιθανότερο είναι ότι δεν θα επικυρωθεί από όλα τα κράτη και λόγω νομικών δυσκολιών δεν θα μπορέσει να προσδιορίσει τον τρόπο δίωξης των κυβερνοεγκληματιών.
Οι χώρες, όπως οι ΗΠΑ, που θεωρούν ότι έχουν το πάνω χέρι στις ηλεκτρονικές επιθέσεις δεν είναι διατεθειμένες να χάσουν αυτό το πλεονέκτημα. Και φτάνουν μέχρι το σημείο να διατυπώσουν μια ακόμα πιο ακραία άποψη: Επιτρέποντας τον κυβερνοπόλεμο, οι μελλοντικές συρράξεις θα γίνονται με από την άνεση ενός κλιματιζόμενου δωματίου και θα έχουν λιγότερες παράπλευρες απώλειες.
0 σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου