Abba – Engaged Couples: ευτυχώς που πρυτάνευσε η λογική γιατί το αρχικό τους όνομα ήταν υπερβολικά ξενέρωτο. Άσε που μετά που χώρισαν θα έπρεπε να το αλλάξουν σε “Divorced Couples”.
Animals – Alan Price Combo: ήταν το trend της εποχής, να ονομάζεις τη μπάντα σου “combo” και να κοτσάρεις στην αρχή το όνομα του άτυπου ηγέτη της. Οι Animals όμως αποδείχτηκαν λιγότερο ολιγαρχικοί και περισσότερο δημοκράτες.
Beach Boys – Kenny & the Cadets: χωρίς νόημα, έτσι; Κανέναν στο συγκρότημα δεν λένε Kenny, εκτός αν κάποιος απ' τους πέντε είχε ψυχανεμιστεί έναν εκ των βασικών χαρακτήρων του South Park, κάπου 40 χρόνια πριν...
Beatles – Quarrymen: ωραίο, έξυπνο (ή, τουλάχιστον, πιο έξυπνο απ' τα υπόλοιπα της εποχής εκείνης...), αλλά τελικά πέρασε η άποψη του μάνατζερ τους, του Brian Epstein, το οποίο έκανε λογοπαίγνιο με τις λέξεις “Σκαθάρι” (Beetle) και “άρρυθμοι” (Beatless).
Bee Gees – Wee Johnny Hayes & the Bluecats: Ιδανικό για να μην σε θυμάται κανείς εις τον αιώνα τον άπαντα.
Blondie – Stilettos: νομίζω πως το όνομα που είχαν επιλέξει εξαρχής ήταν παρασάγγες ανώτερο του “Blondie”, αλλά η μουσική ιστορία τελικά τους έχει δικαιώσει...
Black Sabbath – Earth: την προηγούμενη ημέρα που θα τυπώνονταν τα εξώφυλλα του πρώτου τους single, οι τέσσερις φίλοι καθίσαν κι είδαν μαζί μια ταινία με τον Boris Karloff, που, όλως τυχαίως, λεγόταν “Black Sabbath”, ένα όνομα πολύ πιο υποβλητικό απ' τον προκάτοχό του.
Boomtown Rats – Mark Skid & the Y Fronts: μάλλον η κόλλα που σνίφαρε την εποχή εκείνη ο Bob Geldof ήταν χαλασμένη και τον πείραξε στον εγκέφαλο. Δεν εξηγείται αλλιώς το πως είναι δυνατόν να σκέφτηκαν έστω να ονομαστούν με αυτό το τρισάθλιο όνομα.
Blur – Seymour: το ξέραμε πως ήταν φιγουρατζήδες και μωροφιλόδοξοι, αλλά αυτό πλέον ξεπερνάει κάθε προσδοκία pretentiousness.
Creedence Clearwater Revival – Golliwogs: κανείς δεν ξέρει τι σημαίνει, είναι όνομα ξωτικών ή απλώς μερικά γράμματα της αγγλικής αλφαβήτου που κόλλησαν τυχαία το ένα δίπλα στο άλλο; Πάντως, καλά έκαναν και το ξεχάσαν.
Cure – Goat Band: σαφής ο υπαινιγμός για το τι έκανε στα αιγοπρόβατα της περιοχής μια παρέα αντικοινωνικών 17χρονων στην αγγλική ύπαιθρο.
Cypress Hill – DVX: όχι, δεν μπορείς να επιλέξεις ως όνομά σου κάτι το οποίο μοιάζει με μάρκα ποδηλάτων.
Deep Purple – Roundabout: το πολύ το LSD κάνει το μυαλό αλοιφή
Def Leppard – Atomic Mass: βαρύ, “μεταλλικό”, σέρτικο. Απορώ πως τελικά επέλεξαν αντ' αυτού μια “κουφή λεοπάρδαλη”.
Dire Straits – Café Racers: ένα όνομα αρκετά σουρεάλ, όπως και οι ταινίες του αγαπημένου σκηνοθέτη του Knopfler, του μέγα αιρετικού Luis Bunuel. Τελικά προτιμήθηκε κάτι που να συμβολίζει την άθλια οικονομική κατάσταση της μπάντας εκείνη την περίοδο (“Οικονομικές Στεναχώριες”).
Foreigner – Trigger: είτε με το πρώτο, είτε με το δεύτερο, θα αποτύγχαναν ούτως η άλλως.
Genesis – Garden Wall: το ένα πιο ψυχεδελικό, το άλλο πιο Βιβλικό. Τελικά προτιμήθηκε το δεύτερο. Καλώς, κατά τη γνώμη μου.
Grateful Dead – Warlocks: μια χαρά ήταν το Warlocks, τι φαγώθηκαν να το αλλάξουν;
INXS – Farriss Brothers: να φύγετε εσείς οι ξενέρωτοι, να πάτε αλλού: ακούς εκεί “Αδέλφια Farriss”.
Jethro Tull – John Evans Smash: βλέπε Animals. Ο Jethro Tull ήταν ένας επιστήμονας απ' την Αναγέννηση που εφηύρε ένα σύστημα άρδευσης.
Journey – Golden Gate Rhythm Section: ναι, ρε, πιο μεγάλο όνομα βρείτε, κάπως σαν “Golden Gate and the Grass that Grow Outside the Big Door of the Large Aquarium that has a lot of Animals Inside Rhythm Section”.
Joy Division – Stiff Kittens/Warsaw: το πρώτο είναι πολύ σένιο (αν και όχι τόσο ζωοφιλικό), το δεύτερο πιο “πολεμικό” και ιστορικό. Και τα δυο πάντως είναι μαζί, όσο βάρβαρα είναι το κανονικό τους όνομα, ο “Τομέας Ηδονής” των ναζιστικών στρατοπέδων συγκέντρωσης, όπου νεαρές εβραίες εκπορνεύονταν για χάρη των γερμανών αξιωματικών.
Kiss – Wicked Lester: έλεος!
Led Zeppelin – Whoopie Cushion: Έλεος The Sequel.
Linkin Park – Platinum Lotus Foundation: δεν είναι κακό, βασικά είναι καλύτερο απ' το κανονικό τους. Η μουσική τους φυσικά εξακολουθεί να μην αντέχεται.
Lynyrd Skynyrd – Noble Five: σας πληροφορώ πως δεν ζείτε στο Μεσαίωνα και δεν είστε μέλη της αυλής του Βασιλιά Αρθούρου.
Madness – Invaders: πιο πολύ ταιριάζει σε ένα μέταλ συγκρότημα, παρά σε μια μπάντα της πλάκας που παίζει ska.
Manic Street Preachers – Blue Generation: η “Μελαγχολική Γενιά” τελικά, ευτυχώς, απορρίφθηκε για χάρη ενός απ' τα καλύτερα ονόματα όλων των εποχών.
Motörhead – Bastard: προτιμήθηκε ο τίτλος ενός κομματιού που είχε γράψει ο Lemmy με την προηγούμενη μπάντα του, τους Hawkwind (και που σημαίνει, στην αγγλική αργκό, αυτόν που έχει καταναλώσει υπερβολικές ποσότητες speed κι αμφεταμινών).
0 σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου