Saudia 763 - Kazakh 1907
12 Νοεμβρίου 1996
349 Νεκροί - 0 επιζήσαντες
Η πιθανότητα σύγκρουσης δύο αεροσκαφών εν πτήσει είναι μία στα 100 εκατομμύρια. Σε ένα γιγαντιαίο, πρακτικά κενό και τρισδιάστατο χώρο χρειάζεται μια σπάνια συγκυρία γεγονότων και λαθών για να βρεθούν δύο πτήσεις στο ίδιο σημείο την ίδια χρονική στιγμή.
Μια τέτοια συγκυρία ήταν η αιτία πίσω από την πιο πολύνεκρη σύγκρουση αεροσκαφών στον αέρα και την τρίτη πιο πολύνεκρη αεροπορική τραγωδία. Στις 12 Νοεμβρίου 1996 ένα Boeing 747 της πτήσης 763 της Saudia προσέκρουσε με ένα Ιλιούσιν της πτήσης 1907 των Καζακστανικών Αερογραμμών. Ο συνολικός αριθμός νεκρών έφτασε τους 349.
Η έλλειψη ξεχωριστού διαδρόμου για απογειώσεις και προσγειώσεις στο αεροδρόμιο «Ιντιρα Γκάντι» της Ινδίας, η έλλειψη δευτερεύοντος ραντάρ παρακολούθησης του ύψους των αεροσκαφών καθώς και μια ανεξήγητη κάθοδος από την πλευρά του πιλότου του Ιλιούσιν ήταν οι κύριοι λόγοι που τα δύο αεροσκάφη βρέθηκαν στο ίδιο ύψος, στην ίδια πορεία και σε αντίθετες κατευθύνσεις.
Η πιθανότερη εξήγηση για την κάθοδο του Ιλιούσιν από τα 15 στα 14 χιλιάδες πόδια αποδόθηκε στην έλλειψη γνώσης αγγλικών. Όλες οι επικοινωνίες γίνονταν μέσω του χειριστή του ασυρμάτου που μετέφραζε τις οδηγίες του πύργου ελέγχου στα ρωσικά.
Turkish 981
3 Μαρτίου 1974
346 νεκροί - 0 επιζήσαντες
Ήταν το 1972 όταν στην πτήση 96 της American Airlines η πόρτα του χώρου αποσκευών εκτινάχθηκε από την πίεση προκαλώντας μια τεράστια τρύπα στο πάτωμα των επιβατών και τη μερική απώλεια ελέγχου του αεροσκάφους. Ήταν ένα ολοκαίνουριο McDonnell Douglas DC-10 το οποίο τελικά προσγειώθηκε χωρίς απώλειες σε αεροδρόμιο του Ντιτρόιτ.
Όταν ολοκληρώθηκε η έρευνα έγινε αμέσως αντιληπτό ότι ο σχεδιασμός του νέου αυτού αεροσκάφος ήταν υπεύθυνος για το συμβάν. Η πόρτα του χώρου αποσκευών άνοιγε προς τα έξω σε αντίθεση με τον παραδοσιακό σχεδιασμό που επιτρέπει στις πόρτες να ασφαλίζουν με τη συμπίεση του αεροσκάφους. Παράλληλα διαπιστώθηκε ότι ο μηχανισμός ασφάλισης της θύρας ήταν ελαττωματικός κάτι που υποχρέωσε τις αρχές σε έκδοση οδηγίας προς τη McDonnell Douglas για να ξανασχεδιάσει το υπάρχον σύστημα ασφάλειας.
Το αναίμακτο αυτό πάθημα, όμως, δεν έγινε ποτέ μάθημα. Δύο χρόνια αργότερα και παρά τις υποτιθέμενες διορθώσεις, η θύρα του χώρου αποσκευών ενός άλλου DC-10, της πτήσης 981 των Τουρκικών Αερογραμμών, εκτινάχθηκε προκαλώντας αυτή τη φορά μεγαλύτερης έκτασης κατάρρευση στο πάτωμα των επιβατών, καταστρέφοντας εντελώς τα υδραυλικά κυκλώματα των χειριστηρίων και προκαλώντας παύση στη λειτουργία της πίσω μηχανής. Το ακυβέρνητο αεροσκάφος βούτηξε προς το έδαφος με γωνία 20 μοιρών για να συντριβεί κοντά στη γαλλική πόλη Σενλί με ταχύτητα μεγαλύτερη των 700 χ.α.ω και να διαλυθεί σε μικρά κομμάτια.
Αν και το αεροσκάφος είχε παραγγελθεί τρείς μήνες μετά την έκδοση της οδηγίας και είχε παραδοθεί τρεις μήνες μετά, οι αλλαγές δεν είχαν υλοποιηθεί. Ωστόσο, είτε από δόλο, είτε από παράλειψη, οι επισκευές είχαν καταγραφεί στα βιβλία του αεροσκάφους. Η έρευνα που ακολούθησε ήταν ένα χαστούκι στην αεροπορική βιομηχανία από την κορυφή ως τα νύχια.
Ξεκινώντας από τη λειτουργία των αεροπορικών εταιρειών φάνηκε ξεκάθαρα τόσο η έλλειψη αποτελεσματικής επικοινωνίας ανάμεσα στις διάφορες βαθμίδες όσο η αμέλεια τους στα θέματα των τεχνικών ελέγχων. Ο αχθοφόρος που ήταν ο τελευταίος κρίκος στην αλυσίδα των λαθών όχι μόνο παρέλειψε να ελέγξει οπτικά το κλείδωμα της πόρτας αλλά και να αναφέρει στους προϊσταμένους του ότι η πόρτα είχε ασφαλίσει χωρίς ιδιαίτερη πίεση από μέρους του. Οι οδηγίες για τον τελικό έλεγχο της πόρτας του χώρου αποσκευών ήταν γραμμένες στα αγγλικά σε μια ευδιάκριτη πινακίδα πάνω στην πόρτα. Όχι όμως και στα τούρκικα.
Παράλληλα, ο σχεδιασμός της πόρτας (να ανοίγει προς τα έξω) για να διευκολύνεται η φόρτωση του αεροσκάφους ήταν από τη φύση του επικίνδυνος. Εκτός του ότι η McDonnell Douglas προχώρησε τελικά στην υιοθέτηση αυτού του σχεδίου δεν προέβλεψε τις συνέπειες μιας ενδεχόμενης αποσυμπίεσης. Το πάτωμα των επιβατών ήταν συμπαγές όπως και σε προηγούμενα μοντέλα και δεν υπήρχε πρόβλεψη και την εκτόνωση της πίεσης σε περίπτωση κινδύνου. Η κατάρρευση του πατώματος και στα δύο αεροσκάφη ήταν απλώς θέμα χρόνου.
Ωστόσο, η κατάρρευση του πατώματος δεν αρκούσε για να εξηγήσει την πτώση του αεροσκάφους. Η βιασύνη της McDonnell Douglas να βγάλει το αεροσκάφος στην παραγωγή οδήγησε και σε ένα ακόμα τραγικό σχεδιαστικό λάθος. Τα υδραυλικά κυκλώματα που αναπόφευκτα θα έπρεπε να περάσουν από το πίσω μέρος της ατράκτου δεν είχαν τις απαιτούμενες βαλβίδες ασφάλειας για μη χαθεί η πίεση σε περίπτωση που καταστραφούν οι αγωγοί. Και τελικά χρειάστηκαν δύο γενιές μηχανισμών κλειδώματος της θύρας των αποσκευών ώστε τελικά το DC-10 να γίνει ένα ασφαλές αεροσκάφος.
Το κόστος συμμόρφωσης με τους κανόνες της ασφαλούς αεροπλοΐας οδήγησε τις περισσότερες αεροπορικές εταιρείες στην αντικατάσταση του DC-10 με άλλα αεροσκάφη. Το τελευταίο αποσύρθηκε στις 8 Ιανουαρίου 2007.
Saudia 163
19 Αυγούστου 1980
301 νεκροί - 0 επιζήσαντες
Το παράδειγμα της πτήσης 163 των Σαουδαραβικών Αερογραμμών είναι από αυτά που τονίζουν με τον πιο κατηγορηματικό τρόπο ότι οι σχεδόν όλες οι αεροπορικές τραγωδίες θα μπορούσαν να έχουν αποφευχθεί. Στη συγκεκριμένη περίπτωση μια σχετικά συνήθης μηχανική βλάβη κατέληξε στο τρίτο πιο πολύνεκρο δυστύχημα της εποχής του.
Μετά την απογείωση από το Ριάντ και ένα περιστατικό φωτιάς στο χώρο των αποσκευών λίγα λεπτά μετά, οι πιλότοι του Lockheed L1011 της πτήσης 163 αποφάσισαν να επιστρέψουν στο αεροδρόμιο προκειμένου να μη ρισκάρουν κάτι χειρότερο.
Η προσγείωση ήταν ασφαλής αλλά για λόγους που μέχρι σήμερα παραμένουν άγνωστοι οι πιλότοι έδωσαν εντολή στο πλήρωμα να μην προχωρήσει σε άμεση εκκένωση του αεροσκάφους. Παράλληλα διατήρησαν τις μηχανές σε λειτουργία για επιπλέον τρία λεπτά και είκοσι δευτερόλεπτα. Η λειτουργία των κινητήρων όχι μόνο απέτρεπε την εκκένωση αλλά εμπόδιζε και την παρέμβαση των σωστικών συνεργείων.
Η τελευταία καταγεγραμμένη επικοινωνία του πιλότου αποκάλυψε ότι ελάχιστα δευτερόλεπτα πριν την τραγωδία δόθηκε η δραματική εντολή για την απομάκρυνση των επιβατών. Ήταν όμως αργά. Μια αστραπιαία φωτιά, που μεταδόθηκε στην καμπίνα από κάποιο εύφλεκτο μονωτικό υλικό, ήταν αρκετή για να σκοτώσει όλους τους επιβαίνοντες που εντωμεταξύ είχαν συγκεντρωθεί στο εμπρός μέρος της ατράκτου.
Μέχρι και σήμερα τα ακριβή αίτια της τραγωδίας παραμένουν άγνωστα.
0 σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου