Οι αστικές αγωγές κοστίζουν στην αμερικάνικη οικονομία 200 δις δολάρια ετησίως και σύμφωνα με τις οικονομικές αρχές της χώρας κάθε φορολογούμενος πληρώνει φόρο 700-800 δολάρια ετησίως μόνο για αυτό το σκοπό. Το καθεστώς του εξωδικαστικού συμβιβασμού συμβάλει στη
δημιουργία μιας ολόκληρης οικονομίας στην οποία θριαμβεύουν οι δικηγόροι αποζημιώσεων και οι πιο ευφάνταστες αιτιάσεις που μπορεί να ακούσει το ανθρώπινο αυτί. Η λίστα αυτή περιλαμβάνει τις 5 πιο γελοίες.
Ρόμπερτ Λι Μπροκ εναντίον Ρόμπερτ Λι Μπροκ
Το 1995 ένας κρατούμενος στις φυλακές της Βιρτζίνια υπέβαλε μήνυση στον εαυτό του. Στην μηνυτήρια αναφορά, υποστήριξε ότι ήταν μεθυσμένος κάτι που είναι παραβίαση των θρησκευτικών του πιστεύω και των δικαιωμάτων του ως πολίτης. Το ύψος της αποζημίωσης που διεκδίκησε ήταν 5 εκ δολάρια.
Ωστόσο, πίσω από αυτή την κίνηση ήταν η επιθυμία του να αποφυλακιστεί και να μεταφερθεί σε ψυχιατρικό ίδρυμα. Η υπόθεση απορρίφτηκε από τα αμερικάνικα δικαστήρια.
Κρίστοφερ Ρόλερ εναντίον Ντέιβιντ Κόπερφιλντ
Η υπόθεση αυτή είναι πέρα για πέρα πραγματική. Ο Κρίστοφερ Ρόλερ, κάτοικος Μινεζότα μήνυσε τους Ντέιβιντ Μπλέιν και Ντέιβιντ Κόπερφιλντ για κλοπή. Σύμφωνα με το Ρόλερ, οι μάγοι χρησιμοποιούν θεϊκές δυνάμεις και -καθώς αυτός είναι ο θεός- έχουν διαπράξει το αδίκημα της κλοπής.
Οικογένεια Ντιουκς εναντίον Sea World
Ο Ντάνιελ Ντιουκς από τη Φλόριντα είχε ένα όνειρο: Να κολυμπήσει το πλάι μιας φάλαινας. Για να το εκπληρώσει, αποφάσισε το 1999 να επισκεφτεί το ενυδρείο Sea World που φιλοξενούσε την Τιλίκουμ, μια φάλαινα δολοφόνο. Όταν το πρόγραμμα της ημέρας τελείωσε, παρέμεινε στο χώρο και βούτηξε στην πισίνα με αποτέλεσμα το θάνατο του.
Η οικογένεια του, 27χρονου τότε, Ντάνιελ μήνυσε το ενυδρείο για ελλιπή μέτρα ασφαλείας και συγκεκριμένα την έλλειψη πινακίδων που να αναφέρουν ότι η φάλαινα ήταν δολοφόνος καθώς και την πώληση παιχνιδιών που παρουσίαζαν τη φάλαινα ως φιλική προς τους ανθρώπους.
Ωστόσο, κατά τη διάρκεια όλων των παραστάσεων οι εκπαιδευτές δύτες δεν ήταν ποτέ στην πισίνα με το κήτος κάτι που οδήγησε στην απόρριψη της αγωγής.
Μεντέρα εναντίον Taser International
Το 2003, η Μάρσι Νοριέγκα, μια αστυνόμος από την πόλη Μεντέρα της Καλιφόρνιας αποφάσισε να ηρεμήσει ένα κρατούμενο που μεταφερόταν με περιπολικό χρησιμοποιώντας ένα όπλο ηλεκτροσόκ Taser. Για κακή τύχη του κρατούμενου, η αστυνόμος τράβηξε το υπηρεσιακό της περίστροφο πυροβολώντας τον στο στήθος και τελικά σκοτώνοντας τον.
Η πόλη της Μεντέρα αποφάσισε να μηνύσει την κατασκευάστρια εταιρεία θεωρώντας ότι το όπλο μοιάζει αρκετά με ένα πιστόλι και θα μπορούσε να μπερδέψει οποιονδήποτε. Το ύψος της αποζημίωσης που διεκδικεί ανέρχεται στο ποσό που θα αναγκαστεί να καταβάλει στην οικογένεια του θύματος.
Ρίτσαρντ Όβερτον εναντίων Anheuser-Busch
Το 1991, ο Ρίτσαρντ Οβερτον μήνυσε την Anheuser-Busch που παράγει τη μπύρα Budweiser για παραπλανητική διαφήμιση. Το διαφημιστικό στο οποίο βασίστηκε η μήνυση ήταν ένα που έδειχνε δύο όμορφες γυναίκες να εμφανίζονται μπροστά από δύο οδηγούς φορτηγών που πίνουν την μπύρα. Το ποσό που διεκδίκησε ήταν 10 χιλιάδες δολάρια αφού παρά το ότι ήπιε μια κάσα μπύρες δεν είδε τις γυναίκες μπροστά του.
Bonus: Στέλλα Λίμπεκ εναντίον McDonald’s
Το 1992, μια 79χρονη γυναίκα από την Αλμπουκέρκη, η Στέλλα Λίμπεκ, μήνυσε τα McDonald’s γιατί ο καφές που πήρε από κάποιο κατάστημα ήταν πολύ ζεστός. Σύμφωνα με τη μηνυτήρια αναφορά, ο καφές χύθηκε στα πόδια της όταν προσπάθησε να ανοίξει το καπάκι κρατώντας το ποτήρι ανάμεσα στα γόνατα της.
Το δικαστήριο αρχικά επιδίκασε 160 χιλιάδες δολάρια για αστική ευθύνη και 2,7 εκατομμύρια δολάρια για ποινικές ευθύνες της εταιρείας McDonald’s. Τελικά, οι δύο πλευρές συμβιβάστηκαν εξωδικαστικά για μισό εκατομμύριο δολάρια.
0 σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου