1. 2112 - Rush
Το άλμπουμ 2112 του 1976 θεωρείται το καλύτερο που έβγαλε ποτέ το power trio των καναδών Rush. Γνωρίζω ανθρώπους που μισούν τη φωνή του Geddy Lee και γενικά δεν την παλεύουν με δαύτους,
αλλά κανείς δεν μπορεί να αρνηθεί πως το κομμάτι αυτό από την αρχή ως το τέλος του κρατάει τον ακροατή με τις τρίχες της πλάτης του σηκωμένες.
2. Octavarium - Dream Theater
Τραγούδι που, όπως λέει και το όνομα του, περιστρέφεται γύρω από τις «περιπέτειες» μιας οκτάβας. Το κομμάτι που διαιρείται σε πέντε ξεχωριστά μέρη τελειώνει όπως ακριβώς αρχίζει –αυτό είναι και το κεντρικό του θέμα, στιχουργικό και μη. Η κυκλική αυτή χροιά που βγαίνει από το τραγούδι συναντάται κυρίως σε κομμάτια των Pink Floyd, των οποίων οι Dream Theatre δηλώνουν αμετανόητοι οπαδοί.
3. Marquee Moon - Television
Είναι η πρώτη φορά (ή η δεύτερη, αν αναλογιστούμε τα εκτενή τζαμαρίσματα των Velvet Underground στα ‘60s) που μια νεουορκεζικη μπάντα και δη ποστ πανκ αναλώνεται σε μακροσκελείς συνθέσεις άνω των 3-4 λεπτών και «μονομαχίες» ανάμεσα στους δυο κιθαρίστες της, Tom Verlaine και Richard Lloyd. Το κομμάτι αυτό είναι από το ομώνυμο άλμπουμ του 1977, κατά πολλούς το πλέον αντιπροσωπευτικό της ποστ πανκ σκηνής της Νέας Υόρκης.
4. Starless - King Crimson
Οι βρετανοί που έγιναν γνωστοί από τον «Επιτάφιο» τους, το 1969, θα μπορούσαν να εκπροσωπούνται εδώ με ένα οποιοδήποτε άλλο κομμάτι, αλλά προτιμήθηκε αυτό επειδή είναι ενδεικτικό της πιο εγκεφαλικής, prog, πορείας που είχαν πάρει τότε, μακριά από το ψυχεδελικό κλίμα των τελών της δεκαετίας του ’60. Υπάρχει στο πέμπτο τους άλμπουμ, “Starless and Bible Black”, ενώ ο ήχος του σαξοφώνου θυμίζει πολύ εκείνον στο τραγούδι τους «21st Century Schizoid Man».
5. Child in Time - Deep Purple
Γραμμένο το 1969, αποτελεί ίσως το πρώτο σπουδαίο ροκ τραγούδι άνω των 10 λεπτών. Τα αρχικά του ακόρντα είναι ευγενικά «δανεισμένα» από ένα τραγούδι των It’s a Beautiful Day, το “Bombay Calling” που είχε βγει μόλις μερικές εβδομάδες νωρίτερα. Όπως έχουν παραδεχτεί οι ίδιοι οι Purple, ο πιανίστας της μπάντας, Jon πήρε τις πρώτες νότες του κομματιού κι άρχισε να τις παίζει σε πιο αργό τέμπο. Έτσι βγήκε το κομμάτι αυτό, στο οποίο κι ο Ian Gillan μας αποδεικνύει πόσο μεγάλο λαρύγγι υπήρξε (κάποτε).
6. Maggot Brain - Funkadelic
«Παίξε για τα πρώτα πέντε λεπτά σαν να έμαθες μόλις πως η μητέρα σου πέθανε και για τα επόμενα πέντε σαν να αναστήθηκε», είχε πει ο George Clinton στον κιθαρίστα της μπάντας, Eddie Hazel. Αμφότεροι κάτω από την επήρεια LSD, ηχογράφησαν αυτόν τον επικό φανκ ροκ δυναμίτη με την πρώτη, χωρίς δεύτερες φορές και συνοδευτικές εκτελέσεις.
7. Echoes - Pink Floyd
Κανείς δεν περίμενε πως οι Floyd, το 1971 θα έβγαζαν κάτι τέτοιο. Όλοι όμως περίμεναν, αμέσως μετά από αυτό, να βγάλουν κάτι ακόμη συναισθηματικά και μουσικά ισχυρότερο, όπως κι έγινε –το Dark Side of the Moon. Στο κομμάτι αυτό, η κιθάρα του Gilmour ακούγεται σαν γλαρόνι που πετάει πάνω από τη θάλασσα και τα τέσσερα μέλη της μπάντας συνεισφέρουν εξίσου στο πρώτο πραγματικά σπουδαίο τραγούδι του βρετανικού συγκροτήματος.
8. Achilles Last Stand - Led Zeppelin
Το Achilles Last Stand ξεκινάει με τον John Bonham να βαράει τα τύμπανα του τόσο δυνατά, λες και ξέρει πως σε λίγα χρόνια από εκείνη τη στιγμή θα ήταν νεκρός. Το κομμάτι γράφτηκε από τον Plant στην χειρότερη περίοδο της ζωής του, λίγο αφού είχε χάσει τον πεντάχρονο γιο του σε δυστύχημα κι ο ίδιος είχε εμπλακεί σε ένα παραλίγο θανατηφόρο τροχαίο ατύχημα κατά τη διάρκεια των διακοπών του στη Ρόδο το καλοκαίρι του 1975.
9. Voodoo Chile - Jimi Hendrix
Το τραγούδι κανονικά ονομάζεται Voodoo Child, αλλά η λέξη ‘child’ στην μαύρη αργκό του Σιατλ προφέρεται με το τελευταίο της γράμμα άηχο. Εδώ έχουμε τον Jimi Hendrix στα απολύτως καλύτερα του, σε ένα αυτοσχεδιαστικό blues σολαρισμα 15 λεπτών με τις ανάλογες μουσικές εκρήξεις και τα κιθαριστικα πυροτεχνήματα του μεγάλου κιθαρίστα.
10. Desolation Row - Bob Dylan
Πρέπει να είναι, την εποχή εκείνη, το μεγαλύτερο σε διάρκεια ποπ και ροκ τραγούδι που γράφτηκε ποτέ. Είναι πολλά πράγματα που δεν συμπαθώ στον Ντίλαν, όπως τη φωνή του, αλλά δεν μπορώ να μην του αναγνωρίσω πως κατά πρώτον έγραφε θεϊκούς στίχους και κατά δεύτερον δεν φοβόταν να παίξει με τη φωτιά, να πειραματιστεί και να ανοίξει νέους μουσικούς δρόμους, όσο δυσάρεστος κι αν φαινόταν στους συγχρόνους τους (όπως κι έγινε).
0 σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου