«Το αεροπλάνο είναι το πιο ασφαλές μέσο μετακίνησης» τονίζει η αεροπορική βιομηχανία με τον πιο κατηγορηματικό τρόπο. Αναφέροντας, όμως, πάντα το στατιστικό που συμφέρει καλύτερα: 0,05 θάνατοι ανά ένα δισεκατομμύριο χιλιόμετρα. 10 φορές δηλαδή πιο ασφαλές από το λεωφορείο που έρχεται δεύτερο.
Με μια πιο προσεκτική ματιά και εξετάζοντας τα περιστατικά ανά ταξίδι ή τις ώρες ταξιδιού, διαπιστώνει κανείς ότι το αεροπλάνο έχει από τραγικά ως μέτρια στατιστικά. Και κάθε τόσο μια αεροπορική τραγωδία έρχεται για να μας το θυμίσει. Όπως με την πτήση της Spanair και τους 184 νεκρούς.
Το Ανώνυμο παρουσιάζει τις πέντε μεγαλύτερες αεροπορικές τραγωδίες στην ιστορία.
KLM 4805 - Pan Am 1736
27 Μαρτίου 1977
583 νεκροί - 66 επιζήσαντες
Η "Τραγωδία της Τενερίφης" είναι μεγαλύτερη στην ιστορία της αεροπλοΐας. Όλα ξεκίνησαν τις πρωινές ώρες της 27ης Μαρτίου 1977 όταν μια τρομοκρατική επίθεση στο αεροδρόμιο του Λας Πάλμας των Καναρίων Νήσων υποχρέωσε πέντε τουλάχιστον μεγάλα τζετ να κατευθυνθούν στο αεροδρόμιο της Τενερίφης. Αν και ο αμερικάνος πιλότος της Pan Am είχε ζητήσει να κάνει κύκλους στον αέρα περιμένοντας να ανοίξει το αεροδρόμιο υποχρεώθηκε και αυτός να προς το Λος Ροντέος όπου τα αεροσκάφη ήταν κυριολεκτικά παρκαρισμένα στους διαδρόμους. Στο έδαφος η κατάσταση έμοιαζε με μποτιλιάρισμα αεροσκαφών.
Όταν άνοιξε τελικά το Λας Πάλμας, οι συνθήκες στην Τενερίφη είχαν αρχίσει να γίνονται ιδιαίτερα επικίνδυνες εξαιτίας της χαμηλής νέφωσης που επικάθησε στην περιοχή του αεροδρομίου. Χωρίς ραντάρ εδάφους, ο πύργος ελέγχου θα έπρεπε να κάνει ένα μικρό θαύμα για να αποσυμφορήσει το αεροδρόμιο και να εξυπηρετήσει σχετικά σύντομα όλες τις πτήσεις. Ήταν το σημείο που άρχισε η αλυσίδα των λαθών.
Μετά από μια τραγική απόφαση του υπευθύνου στον πύργο ελέγχου, τα δύο μοιραία αεροσκάφη πήραν εντολή να τροχοδρομήσουν συγχρόνως στον κεντρικό αεροδιάδρομο, αρχικά στην ίδια κατεύθυνση το ένα πίσω από το άλλο και αργότερα αντίθετα. Η ιδέα ήταν ότι μέχρι το 747 της KLM να πάρει θέση για απογείωση, το 747 της Pan Am θα μπορούσε να μπει σε βοηθητικό διάδρομο.
Λίγο αργότερα, ένας ανυπόμονος ολλανδός πιλότος αποφάσιζε να απογειωθεί χωρίς άδεια την ίδια στιγμή που ένας μπερδεμένος αμερικάνος έψαχνε το σωστό βοηθητικό διάδρομο παραμένοντας στον διάδρομο απογείωσης. Με τη ορατότητα σε πολύ χαμηλά επίπεδα κανείς, πιλότοι και πύργος ελέγχου, δεν ήξερε που είναι ο άλλος. Διάφορες αμφιλεγόμενες επικοινωνίες επέτειναν την κατάσταση όπως και μια ανύποπτη απόφαση του ολλανδού να ανεφοδιαστεί σε καύσιμα, αρκετά για να φτάσει πίσω στην Ολλανδία, ώστε να κερδίσει χρόνο στο Λας Πάλμας. Το βαρύ από καύσιμα αεροσκάφος της KLM μόλις που πρόλαβε να απογειωθεί σέρνοντας την ουρά του στο διάδρομο. Αν ήταν πιο ελαφρύ ίσως η τραγωδία θα μπορούσε να είχε αποφευχθεί. Ίσως. Για ελάχιστα μέτρα το 747 της KLM προσέκρουσε με τη κοιλιά του στην άτρακτο του 747 της Pan Am, που παρά τις προσπάθειες της τελευταίας στιγμής από το πλήρωμα δεν είχε καταφέρει να απομακρυνθεί από τον διάδρομο. Πέταξε για μερικά δευτερόλεπτα και συνετρίβη 400 περίπου μέτρα μακριά από το σημείο της σύγκρουσης σκοτώνοντας όλους τους επιβαίνοντες.
Όταν έφτασαν τα σωστικά συνεργεία το μόνο που βρήκαν ήταν φλεγόμενα συντρίμμια. Και μέσα στην πυκνή ομίχλη, σαστισμένοι από τον πανικό, δεν κατάλαβαν άμεσα ότι μερικές εκατοντάδες μέτρα παραπέρα βρισκόταν το 747 της Pan Am. Εκεί επικρατούσε το απόλυτο χάος. Το μεγαλύτερο μέρος της καμπίνας των επιβατών είχε
συνθλιβεί. Η φωτιά, ο καπνός και τα πυρακτωμένα θραύσματα από τα πτερύγια των κινητήρων, που ήταν ακόμα σε λειτουργία, έπαιρναν τη μία ζωή μετά την άλλη. Όσοι από θαύμα επέζησαν έπρεπε να διασχίσουν μια εμπόλεμη κυριολεκτικά ζώνη προς τη σωτηρία. Αν και τα αίτια της τραγωδίας στην Τενερίφη αμφισβητούνται από τις εμπλεκόμενες χώρες (ΗΠΑ, Ολλανδία, Ισπανία), είναι ευρέως αποδεκτό ότι η συγκυρία των καιρικών συνθηκών, η έλλειψη ραντάρ σε συνδυασμό πάντα με τα λάθη των πιλότων και όχι το μέγεθος του αεροδρομίου είναι οι κύριοι λόγοι που την προκάλεσαν.
Σήμερα το αεροδρόμιο έχει μετονομαστεί σε Βόρειο Αεροδρόμιο της Τενερίφης.
Japan Air 123
12 Αυγούστου 1985
520 νεκροί - 4 επιζήσαντες
Η μεγαλύτερη αεροπορική τραγωδία στην ιστορία με ένα μόνο αεροσκάφος είναι και η πιο δραματική. Η τρελή κυματοειδής πορεία του αεροσκάφους μέχρι την πρόσκρουση έκανε όλους τους επιβαίνοντες να συνειδητοποιήσουν τη μοίρα τους. Τα 32 λεπτά που διήρκεσε ήταν αρκετά ώστε πολλοί επιβάτες να πουν ένα τελευταίο αντίο στους αγαπημένους τους. Το σημείο της πρόσκρουσης εκτός από συντρίμμια ήταν σπαρμένο με αποχαιρετιστήρια σημειώματα.
Ήταν μόλις 12 λεπτά μετά την απογείωση του Boeing 747 της πτήσης 123 των Ιαπωνικών Αερογραμμών με προορισμό την Οζάκα όταν μια εκκωφαντική έκρηξη ξήλωσε ένα μεγάλο μέρος της ουράς καταστρέφοντας το πτερύγιο κατακόρυφης σταθεροποίησης και όλα τα υδραυλικά κυκλώματα των χειριστηρίων. Χωρίς να το ξέρουν οι πιλότοι, το αεροσκάφος ήταν καταδικασμένο να πετάει σε μια πορεία συννεχούς εναλλαγής μεταξύ ανόδου και καθόδου. Μέχρι να τελειώσουν τα καύσιμα και να συντριβεί τελικά σε μια δύσβατη πλαγιά του όρους Τάκαμαγκαχαρα 100 χιλιόμετρα από το Τόκιο. Με τη δημοσίευση του πορίσματος για τα αίτια της τραγωδίας έγινε αντιληπτό ότι μια σειρά εγκληματικών αμελειών του προσωπικού της Boeing κατά τη συντήρηση του αεροσκάφους ήταν υπεύθυνη για το δυστύχημα. Το συγκεκριμένο 747 είχε εμπλακεί σε ένα ατύχημα πριν εφτά χρόνια που είχε καταστρέψει τον πίσω θόλο που συγκρατεί την πίεση στο εσωτερικό του αεροσκάφους. Η επισκευή
είχε γίνει με δύο ελάσματα, ένα με διπλή και ένα με απλή σειρά πριτσινιών (μεταλλικά καρφιά) αντί για ένα ενιαίο έλασμα με τριπλή σειρά που ήταν μοιραίο τελικά να μην αντέξουν. Κατά τη διάρκεια της έρευνας υπολογίστηκε ότι η επισκευή όπως έγινε θα μπορούσε να αντέξει για 10 χιλιάδες κύκλους συμπίεσης-αποσυμπίεσης. Η μοιραία πτήση 123 της Japan Air ήταν ο υπαριθμόν 12319. Η αγωνιώδης προσπάθεια των πιλότων να αποκτήσουν τον έλεγχο του αεροσκάφους παραμένει ένα από τα μεγαλύτερα επιτεύγματα στη αεροπλοΐα. Χάρη σε αυτή θεωρείται ότι σώθηκαν τέσσερις άνθρωποι και θεωρείται σχεδόν βέβαιο ότι θα μπορούσαν να έχουν σωθεί ακόμα περισσότεροι αν τα σωστικά συνεργεία ενεργούσαν πιο άμεσα. Πολλά από τα θύματα είχαν ελαφριά τραύματα αλλά πέθαναν από έκθεση στις καιρικές συνθήκες.
Στον απόηχο της τραγωδίας η Japan Airlines αναγκάστηκε να καταβάλλει το ισοδύναμο των 6,5 εκατομμυρίων ευρώ σε αποζημιώσεις ενώ παράλληλα υπέστη μείωση της κίνησης της κατά 25% στους πρώτους μήνες μετά την τραγωδία. Ο πρόεδρος Γιασουμότο Τακάγκι παραιτήθηκε ενώ ένας υπεύθυνος συντήρησης αυτοκτόνησε ως ένδειξη απολογίας.
0 σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου