Ήταν το Φθινόπωρο του 1983 όταν οι αμερικάνικες αρχές έβγαζαν το κεφάλι από την άμμο για να αντιμετωπίσουν ένα τέρας που είχαν αφήσει για δεκαετίες να γιγαντώνεται. Η Αδελφότητα των Αρίων, η μεγαλύτερη εγκληματική οργάνωση των αμερικάνικων φυλακών, μια αυτοκρατορία αίματος και τρόμου, χτυπούσε το ίδιο το αμερικάνικο σύστημα σωφρονισμού. Στις 22 Οκτωβρίου, στην Ομοσπονδιακή Φυλακή Μάριον, ο Τόμας Σίλβερσταϊν, ή Τρομερός Τομ όπως ήταν το προσωνύμιο του, κατάφερε με τη βοήθεια ενός άλλου κρατούμενου να ξεκλειδώσει τις χειροπέδες του και να επιτεθεί στον έναν από τους τρεις φύλακες που το συνόδευαν. Λίγο αργότερα ο φύλακας κείτονταν νεκρός σε μια λίμνη αίματος. To σώμα του είχε την υπογραφή της οργάνωσης: 40 περίπου μαχαιριές. Την ίδια μέρα ένα άλλο μέλος της Αδελφότητας ακολουθούσε επιτυχώς το παράδειγμα του Σίλβερσταϊν
Οι απαρχές της οργάνωσης
Η Αδερφότητα των Αρίων δημιουργήθηκε μέσα από τις αλλαγές που έφερε το κίνημα των κοινωνικών δικαιωμάτων στην αμερικάνικη κοινωνία, εντός και εκτός φυλακών. Μετά τα μέσα μεταφοράς, τα σχολία και την εργασία, η κατάργηση των φυλετικών διαχωρισμών σάρωσε τα σωφρονιστικά καταστήματα που σιγά σιγά άρχισαν να γίνονται μεικτά φιλοξενώντας κρατούμενους διαφορετικών εθνικοτήτων. Ως αποτέλεσμα και με τη φυλετική βία σε έξαρση οι κρατούμενοι άρχισαν να οργανώνονται σε συμμορίες εθνικού χαρακτήρα. Αν και δεν υπάρχουν ακριβή ιστορικά στοιχεία, η φυλακή του Σαν Κουέντιν στην Καλιφόρνια θεωρείται η γενέτειρα της Οικογένειας των Μαύρων Ανταρτών (Black Guerilla Family) και του αντίπαλου της δέους: Της Αδελφότητας των Αρίων.
Αυτό, όμως, που ξεκίνησε ως μια προσπάθεια αυτοπροστασίας, εξελίχθηκε πολύ γρήγορα σε μια εγκληματική αυτοκρατορία που μέσα σε μια δεκαετία κατάφερε να επεκταθεί στις περισσότερες πολιτείες των ΗΠΑ. Χιλιάδες μέλη, σε εκατοντάδες σωφρονιστικά καταστήματα, ναρκωτικά, τζόγος, προστασία, εκβιασμοί, αντρική πορνεία, συμβόλαια θανάτου και άθφονο αίμα. Κυρίως αίμα. Αριθμώντας λιγότερο από το 0,1% τοις εκατό των κρατουμένων, η Αδελφότητα όχι μόνο διατηρούσε τον έλεγχο του σωφρονιστικού συστήματος αλλά ήταν υπεύθυνη για πάνω από το 20% των φόνων εντός φυλακής.
Κάποιος να προστατέψει τον αρχηγό της μαφίας
Μπορεί οι φρουροί να φυλούσαν την περίμετρο, αλλά στα μέσα της δεκαετίες του 1970 η αυλή και τα κτίρια των φυλακών «αστυνομεύονταν» από την Αδελφότητα. Η πιο τρανή απόδειξη αυτού ήταν η περίπτωση του Τζον Γκότι. Όταν ο νονός της διαβόητης Οικογένειας Γκαμπίνο δέχτηκε επίθεση στις φυλακές του Μάριον ήξερε ότι το δικό του εγκληματικό δίκτυο ήταν ανίκανο να του προσφέρει την προστασία που αποζητούσε. Όχι τυχαία, ανέθεσε αυτό το δύσκολο έργο, όπως επίσης και την προώθηση των συμφερόντων του εκτός φυλακής -ήτοι συμβόλαια θανάτου- στο μοναδικό εργολάβο που θα μπορούσε να οργανώσει εντός και εκτελέσει εκτός φυλακής. Και φυσικά η Αδερφότητα των Αρίων δεν είχε κανένα λόγο να μη δεχτεί το ζεστό χρήμα του Γκότι.
Ποια ήταν τα συστατικά της επιτυχίας της οργάνωσης; Όσοι έγιναν μάρτυρες της κατάστασης έχουν να μιλούν αλλά για μια βαρβαρότητα ασύλληπτη από τον ανθρώπινο νου. Δεν ήταν απλώς φόνοι. Στο τόπο του εγκλήματος, οι φύλακες δεν έβρισκαν απλώς πτώματα ή ίχνη αίματος! Τα πτώματα κείτονταν σε μια λίμνη αίματος χτυπημένα δεκάδες φορές από θλώντα και τέμνοντα όργανα. Κάθε φόνος, από μόνος του, δεν ήταν αρκετός για να μεταφέρει το μήνυμα της οργάνωσης. Σε ένα περιβάλλον που η βία είναι στην ημερήσια διάταξη και ξεσπάει απροειδοποίητα, η βαρβαρότητα της εκτέλεσης είχε τη δύναμη και το συμβολισμό για να μεταφέρει το μήνυμα των Αρίων οργάνωσης σε όλο το σωφρονιστικό σύστημα της Αμερικής.
Ένα άλλο από τα συστατικά της επιτυχίας της «Φίρμας», όπως την αποκαλούν τα μέλη της, ήταν τα προγράμματα στρατολόγησης. Η Αδελφότητα δεν έγινε ποτέ ένα ανοιχτό κλαμπ για κάθε λευκό κατάδικο. Επιδεικνύοντας στρατηγικές διαχείρισης ανθρώπινων πόρων αντάξιες αυτών μεγάλων πολυεθνικών, στηριζόταν στην ποιότητα παρά στη ποσότητα. Τα μέλη της σε κάθε φυλακή ήταν μερικές δεκάδες και στρατολογούνταν μετά από μια βίαιη και τελετουργική διαδικασία μύησης. Στους μονοψήφιους κόλπους της διοίκησης της, μόνο οι πιο ευφυείς και οι πιο αδίστακτοι μπορούσαν να εισχωρήσουν. Άνθρωποι όπως ο Μάικλ Τόμσον.
Ο κύριος Μάικλ Τόμσον
Σε ηλικία 23 ετών, ο πρώην αστέρας του κολλεγιακού πρωταθλήματος αμερικάνικου ποδοσφαίρου Μάικλ Τόμσον καταδικάστηκε σε ισόβια για συνέργεια στη δολοφονία δύο εμπόρων ναρκωτικών. Χωρίς προηγούμενες συλλήψεις ή καταδικαστικές αποφάσεις ήταν ένας «νέος» στο χώρο των φυλακών. Η είσοδος του, όμως, δεν ήταν το τέλος της εγκληματικής του καριέρας. Ηταν μόνο η αρχή. Μαθαίνοντας γρήγορα να επιβιώνει στο δαρβινικό αυτό περιβάλλον και έχοντας επιτυχώς αποκρούσει την επίθεση δύο μαύρων κρατουμένων προσεγγίστηκε γρήγορα από την Αδελφότητα για να ενταχτεί στις τάξεις της. Στηριζόμενος στα σωματικά του προσόντα και την προθυμία του να συμμετέχει σε βίαια επεισόδια ανέβηκε τα σκαλιά της ιεραρχίας με θαυμαστή ταχύτητα. Σύμφωνα με τα δικά του λεγόμενα, μέχρι το 1983, ήταν υπεύθυνος για 22 δολοφονίες.
«Δεν μπορείτε να μας σταματήσετε»
Η δολοφονία των φρουρών στο Μάριον, ήρθε ως απάντηση της Αδελφότητας στις προσπάθειες των αρχών να καταπολεμήσουν τη δράση της. Το μήνυμα που περιείχε δεν ήταν το πρώτο, αφού φύλακες είχαν γίνει επανειλημμένα θύματα της οργάνωσης όταν δεν συμμορφώνονταν στις διατάξεις του νόμου της Αδελφότητας. Ήταν, όμως, το πιο σαφές: «Δεν μπορείτε να μας σταματήσετε. Μπορεί να έχετε τα όπλα, μπορεί να είστε περισσότεροι αλλά μέσα στη φυλακή ο νόμος είμαστε εμείς». Ηταν αυτό που υποχρέωσε τις αρχές να αλλάξουν στρατηγική. Οι ιστορικοί αρχηγοί, Τάιλερ Μπίνγκαμ (φωτογραφία) και Μπάρι Μιλς, μπήκαν στην απομόνωση και άρχισε η αναζήτηση των μαρτύρων που θα μπορούσαν να υποστηρίξουν τις κατηγορίες της κυβέρνησης σε μια δίκη κατά της Αδελφότητας. Τα εγκλήματα της, δεν αντιμετωπίζονταν πλέον μεμονωμένα, αλλά σύμφωνα με το νόμο περί οργανωμένου εγκλήματος που χρησιμοποιήθηκε για την καταπολέμηση της μαφίας.
Μάρτυρες βρέθηκαν γρήγορα. Ο Στίβεν Μπαρνς, ένα από τα πιο έμπιστα εκτελεστικά στελέχη, δέχτηκε να προσφέρει πληροφορίες και να καταθέσει κατά των αρχηγών της Αδελφότητας. Όντας πλέον ένας αποστάτης, οι αρχές τον μετέφεραν σε μια ειδική μονάδα προστασίας μαρτύρων για να αποτρέψουν μια ενδεχόμενη απόπειρα εναντίον της ζωής του. Με τους αρχηγούς στην απομόνωση και το Μπαρνς υπό προστασία, οι αρχές είχαν πιστέψει ότι ο βασικός τους μάρτυρας κατηγορίας ήταν ασφαλής και η μεγαλύτερη δίκη θανατοποινιτών στην ιστορία της Αμερικής απλή υπόθεση.
Μια σύσκεψη κορυφής
Η Αδελφότητα όμως είχε διαφορετική γνώμη. Σε μια σύσκεψη κορυφής, που συμμετείχε και ο ίδιος ο Τόμσον, αποφασίστηκε ότι η οργάνωση θα έπρεπε να περάσει ένα ακόμα καλά φυλασσόμενο σύνορο. Αυτό των τοίχων της φυλακής. Λίγο καιρό αργότερα , ο πατέρας του Στίβεν Μπαρνς, Ρίτσαρντ, κείτονταν νεκρός με τρεις σφαίρες στο κεφάλι. Δράστης ένα άλλο μέλος της αδελφότητας, ο Κέρτις Πράις, που είχε αποφυλακιστεί με αναστολή. Λίγο αργότερα θα επισκέπτονταν τη σύνεργο που του προμήθευσε το όπλο για να εξαφανίσει κάθε πιθανό μάρτυρα κατηγορίας. Τη χτύπησε μέχρι θανάτου. Το μακρύ χέρι της Αδελφότητας πλέον ήταν ανεξέλεγκτο. Πολύ περισσότερο αν αναλογιστεί κανείς ότι κάθε δολοφονία έπρεπε να εγκριθεί από τους "απομονωμένους" Μπίγκαμ και Μιλς.
Τίτλοι τέλους
Η απόφαση αυτή και οι επακόλουθοι φόνοι ήταν για τον Τόμσον η αρχή μιας νέας εποχής και για την Αδελφότητα των Αρίων το τέλος. Ποτέ στο παρελθόν η οργάνωση δεν είχε ξαναχτυπήσει ανυπεράσπιστους ανθρώπους ή γυναίκες. Ακόμα και για έναν καθ’ έξιν δολοφόνο, το μέγεθος της βαρβαρότητας ήταν ασύλληπτο. Ήταν η στιγμή που κατέρρευσαν τα ιδεολογικά προσχήματα περί λευκής φυλής και αυτοπροστασίας. Διαφώνησε αλλά αγνοήθηκε. Από ανώτατο στέλεχος και πρόσωπο απολύτου αποδοχής, έγινε στόχος. Από ήρωας μαύρο πρόβατο. Ανά πάσα στιγμή θα μπορούσε ο ίδιος να κείτεται σε μια λίμνη αίματος όπως αυτές στις οποίες φρόντισε να κυλήσει τα θύματα του.
Αηδιασμένος αλλά, κυρίως, χωρίς εναλλακτικές επιλογές, στράφηκε προς τις αρχές προσφέροντας πληροφορίες σε αντάλλαγμα με προστασία. Από το 1985 και για 20 χρόνια, συνεργάστηκε με το FBI στην προσπάθεια πάταξης των δραστηριοτήτων της Αδελφότητας. Το 2005, ήταν ο βασικός μάρτυρας κατηγορίας στη δίκη των μελών της που κατέληξε στην καταδίκη των περισσότερων στελεχών του σκληρού πυρήνα της οργάνωσης ενώ έχει δώσει αναρίθμητες διαλέξεις και έχει συγγράψει δοκίμια βασισμένα στη δική του εμπειρία. Σήμερα είναι ο καλύτερα φυλασσόμενος ισοβίτης στις ΗΠΑ!
Οι απαρχές της οργάνωσης
Η Αδερφότητα των Αρίων δημιουργήθηκε μέσα από τις αλλαγές που έφερε το κίνημα των κοινωνικών δικαιωμάτων στην αμερικάνικη κοινωνία, εντός και εκτός φυλακών. Μετά τα μέσα μεταφοράς, τα σχολία και την εργασία, η κατάργηση των φυλετικών διαχωρισμών σάρωσε τα σωφρονιστικά καταστήματα που σιγά σιγά άρχισαν να γίνονται μεικτά φιλοξενώντας κρατούμενους διαφορετικών εθνικοτήτων. Ως αποτέλεσμα και με τη φυλετική βία σε έξαρση οι κρατούμενοι άρχισαν να οργανώνονται σε συμμορίες εθνικού χαρακτήρα. Αν και δεν υπάρχουν ακριβή ιστορικά στοιχεία, η φυλακή του Σαν Κουέντιν στην Καλιφόρνια θεωρείται η γενέτειρα της Οικογένειας των Μαύρων Ανταρτών (Black Guerilla Family) και του αντίπαλου της δέους: Της Αδελφότητας των Αρίων.
Αυτό, όμως, που ξεκίνησε ως μια προσπάθεια αυτοπροστασίας, εξελίχθηκε πολύ γρήγορα σε μια εγκληματική αυτοκρατορία που μέσα σε μια δεκαετία κατάφερε να επεκταθεί στις περισσότερες πολιτείες των ΗΠΑ. Χιλιάδες μέλη, σε εκατοντάδες σωφρονιστικά καταστήματα, ναρκωτικά, τζόγος, προστασία, εκβιασμοί, αντρική πορνεία, συμβόλαια θανάτου και άθφονο αίμα. Κυρίως αίμα. Αριθμώντας λιγότερο από το 0,1% τοις εκατό των κρατουμένων, η Αδελφότητα όχι μόνο διατηρούσε τον έλεγχο του σωφρονιστικού συστήματος αλλά ήταν υπεύθυνη για πάνω από το 20% των φόνων εντός φυλακής.Κάποιος να προστατέψει τον αρχηγό της μαφίας
Μπορεί οι φρουροί να φυλούσαν την περίμετρο, αλλά στα μέσα της δεκαετίες του 1970 η αυλή και τα κτίρια των φυλακών «αστυνομεύονταν» από την Αδελφότητα. Η πιο τρανή απόδειξη αυτού ήταν η περίπτωση του Τζον Γκότι. Όταν ο νονός της διαβόητης Οικογένειας Γκαμπίνο δέχτηκε επίθεση στις φυλακές του Μάριον ήξερε ότι το δικό του εγκληματικό δίκτυο ήταν ανίκανο να του προσφέρει την προστασία που αποζητούσε. Όχι τυχαία, ανέθεσε αυτό το δύσκολο έργο, όπως επίσης και την προώθηση των συμφερόντων του εκτός φυλακής -ήτοι συμβόλαια θανάτου- στο μοναδικό εργολάβο που θα μπορούσε να οργανώσει εντός και εκτελέσει εκτός φυλακής. Και φυσικά η Αδερφότητα των Αρίων δεν είχε κανένα λόγο να μη δεχτεί το ζεστό χρήμα του Γκότι.
Ποια ήταν τα συστατικά της επιτυχίας της οργάνωσης; Όσοι έγιναν μάρτυρες της κατάστασης έχουν να μιλούν αλλά για μια βαρβαρότητα ασύλληπτη από τον ανθρώπινο νου. Δεν ήταν απλώς φόνοι. Στο τόπο του εγκλήματος, οι φύλακες δεν έβρισκαν απλώς πτώματα ή ίχνη αίματος! Τα πτώματα κείτονταν σε μια λίμνη αίματος χτυπημένα δεκάδες φορές από θλώντα και τέμνοντα όργανα. Κάθε φόνος, από μόνος του, δεν ήταν αρκετός για να μεταφέρει το μήνυμα της οργάνωσης. Σε ένα περιβάλλον που η βία είναι στην ημερήσια διάταξη και ξεσπάει απροειδοποίητα, η βαρβαρότητα της εκτέλεσης είχε τη δύναμη και το συμβολισμό για να μεταφέρει το μήνυμα των Αρίων οργάνωσης σε όλο το σωφρονιστικό σύστημα της Αμερικής.
Ένα άλλο από τα συστατικά της επιτυχίας της «Φίρμας», όπως την αποκαλούν τα μέλη της, ήταν τα προγράμματα στρατολόγησης. Η Αδελφότητα δεν έγινε ποτέ ένα ανοιχτό κλαμπ για κάθε λευκό κατάδικο. Επιδεικνύοντας στρατηγικές διαχείρισης ανθρώπινων πόρων αντάξιες αυτών μεγάλων πολυεθνικών, στηριζόταν στην ποιότητα παρά στη ποσότητα. Τα μέλη της σε κάθε φυλακή ήταν μερικές δεκάδες και στρατολογούνταν μετά από μια βίαιη και τελετουργική διαδικασία μύησης. Στους μονοψήφιους κόλπους της διοίκησης της, μόνο οι πιο ευφυείς και οι πιο αδίστακτοι μπορούσαν να εισχωρήσουν. Άνθρωποι όπως ο Μάικλ Τόμσον.
Ο κύριος Μάικλ Τόμσον
Σε ηλικία 23 ετών, ο πρώην αστέρας του κολλεγιακού πρωταθλήματος αμερικάνικου ποδοσφαίρου Μάικλ Τόμσον καταδικάστηκε σε ισόβια για συνέργεια στη δολοφονία δύο εμπόρων ναρκωτικών. Χωρίς προηγούμενες συλλήψεις ή καταδικαστικές αποφάσεις ήταν ένας «νέος» στο χώρο των φυλακών. Η είσοδος του, όμως, δεν ήταν το τέλος της εγκληματικής του καριέρας. Ηταν μόνο η αρχή. Μαθαίνοντας γρήγορα να επιβιώνει στο δαρβινικό αυτό περιβάλλον και έχοντας επιτυχώς αποκρούσει την επίθεση δύο μαύρων κρατουμένων προσεγγίστηκε γρήγορα από την Αδελφότητα για να ενταχτεί στις τάξεις της. Στηριζόμενος στα σωματικά του προσόντα και την προθυμία του να συμμετέχει σε βίαια επεισόδια ανέβηκε τα σκαλιά της ιεραρχίας με θαυμαστή ταχύτητα. Σύμφωνα με τα δικά του λεγόμενα, μέχρι το 1983, ήταν υπεύθυνος για 22 δολοφονίες.
«Δεν μπορείτε να μας σταματήσετε»
Η δολοφονία των φρουρών στο Μάριον, ήρθε ως απάντηση της Αδελφότητας στις προσπάθειες των αρχών να καταπολεμήσουν τη δράση της. Το μήνυμα που περιείχε δεν ήταν το πρώτο, αφού φύλακες είχαν γίνει επανειλημμένα θύματα της οργάνωσης όταν δεν συμμορφώνονταν στις διατάξεις του νόμου της Αδελφότητας. Ήταν, όμως, το πιο σαφές: «Δεν μπορείτε να μας σταματήσετε. Μπορεί να έχετε τα όπλα, μπορεί να είστε περισσότεροι αλλά μέσα στη φυλακή ο νόμος είμαστε εμείς». Ηταν αυτό που υποχρέωσε τις αρχές να αλλάξουν στρατηγική. Οι ιστορικοί αρχηγοί, Τάιλερ Μπίνγκαμ (φωτογραφία) και Μπάρι Μιλς, μπήκαν στην απομόνωση και άρχισε η αναζήτηση των μαρτύρων που θα μπορούσαν να υποστηρίξουν τις κατηγορίες της κυβέρνησης σε μια δίκη κατά της Αδελφότητας. Τα εγκλήματα της, δεν αντιμετωπίζονταν πλέον μεμονωμένα, αλλά σύμφωνα με το νόμο περί οργανωμένου εγκλήματος που χρησιμοποιήθηκε για την καταπολέμηση της μαφίας.
Μάρτυρες βρέθηκαν γρήγορα. Ο Στίβεν Μπαρνς, ένα από τα πιο έμπιστα εκτελεστικά στελέχη, δέχτηκε να προσφέρει πληροφορίες και να καταθέσει κατά των αρχηγών της Αδελφότητας. Όντας πλέον ένας αποστάτης, οι αρχές τον μετέφεραν σε μια ειδική μονάδα προστασίας μαρτύρων για να αποτρέψουν μια ενδεχόμενη απόπειρα εναντίον της ζωής του. Με τους αρχηγούς στην απομόνωση και το Μπαρνς υπό προστασία, οι αρχές είχαν πιστέψει ότι ο βασικός τους μάρτυρας κατηγορίας ήταν ασφαλής και η μεγαλύτερη δίκη θανατοποινιτών στην ιστορία της Αμερικής απλή υπόθεση.Μια σύσκεψη κορυφής
Η Αδελφότητα όμως είχε διαφορετική γνώμη. Σε μια σύσκεψη κορυφής, που συμμετείχε και ο ίδιος ο Τόμσον, αποφασίστηκε ότι η οργάνωση θα έπρεπε να περάσει ένα ακόμα καλά φυλασσόμενο σύνορο. Αυτό των τοίχων της φυλακής. Λίγο καιρό αργότερα , ο πατέρας του Στίβεν Μπαρνς, Ρίτσαρντ, κείτονταν νεκρός με τρεις σφαίρες στο κεφάλι. Δράστης ένα άλλο μέλος της αδελφότητας, ο Κέρτις Πράις, που είχε αποφυλακιστεί με αναστολή. Λίγο αργότερα θα επισκέπτονταν τη σύνεργο που του προμήθευσε το όπλο για να εξαφανίσει κάθε πιθανό μάρτυρα κατηγορίας. Τη χτύπησε μέχρι θανάτου. Το μακρύ χέρι της Αδελφότητας πλέον ήταν ανεξέλεγκτο. Πολύ περισσότερο αν αναλογιστεί κανείς ότι κάθε δολοφονία έπρεπε να εγκριθεί από τους "απομονωμένους" Μπίγκαμ και Μιλς.
Τίτλοι τέλους
Η απόφαση αυτή και οι επακόλουθοι φόνοι ήταν για τον Τόμσον η αρχή μιας νέας εποχής και για την Αδελφότητα των Αρίων το τέλος. Ποτέ στο παρελθόν η οργάνωση δεν είχε ξαναχτυπήσει ανυπεράσπιστους ανθρώπους ή γυναίκες. Ακόμα και για έναν καθ’ έξιν δολοφόνο, το μέγεθος της βαρβαρότητας ήταν ασύλληπτο. Ήταν η στιγμή που κατέρρευσαν τα ιδεολογικά προσχήματα περί λευκής φυλής και αυτοπροστασίας. Διαφώνησε αλλά αγνοήθηκε. Από ανώτατο στέλεχος και πρόσωπο απολύτου αποδοχής, έγινε στόχος. Από ήρωας μαύρο πρόβατο. Ανά πάσα στιγμή θα μπορούσε ο ίδιος να κείτεται σε μια λίμνη αίματος όπως αυτές στις οποίες φρόντισε να κυλήσει τα θύματα του.
Αηδιασμένος αλλά, κυρίως, χωρίς εναλλακτικές επιλογές, στράφηκε προς τις αρχές προσφέροντας πληροφορίες σε αντάλλαγμα με προστασία. Από το 1985 και για 20 χρόνια, συνεργάστηκε με το FBI στην προσπάθεια πάταξης των δραστηριοτήτων της Αδελφότητας. Το 2005, ήταν ο βασικός μάρτυρας κατηγορίας στη δίκη των μελών της που κατέληξε στην καταδίκη των περισσότερων στελεχών του σκληρού πυρήνα της οργάνωσης ενώ έχει δώσει αναρίθμητες διαλέξεις και έχει συγγράψει δοκίμια βασισμένα στη δική του εμπειρία. Σήμερα είναι ο καλύτερα φυλασσόμενος ισοβίτης στις ΗΠΑ!
0 σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου