Μεταμόσχευση αίματος
Λέγεται πως το 1973 ο Keith Richard προβαίνει σε μια ιδιότυπη «μεταμόσχευση» αίματος, αλλάζοντας όλο το, γεμάτο με ηρωίνη, παλιό του με
«ολοκαίνουργιο» και καθαρό σε μια κλινική της Ελβετίας. Κέτι απολύτως αναμενόμενο και λογικό για έναν άνθρωπο που έκανε καλύτερα απ’ όλους πράξη το ροκ εν ρολ lifestyle. Με μια ημερήσια κατανάλωση ηρωίνης, αμφεταμινών και λυσεργικών οξέων που υπερέβαινε κατά πολύ τη μέση ημερήσια ποσότητα που θα μπορούσε ένας άλλος άνθρωπος να καταναλώσει, κάπου στα τέλη του 1972 χτύπησε το καμπανάκι του κινδύνου που έλεγε «αν δεν τα κόψεις τώρα, θα πεθάνεις». Στις αρχές του 1973 όμως που οι Stones ήταν το «Μεγαλύτερο Ροκ εν Ρολ Συγκρότημα του Πλανήτη», οποιαδήποτε νύξη περί αποχώρησής του από το ευρωπαϊκό σκέλος της περιοδείας τους, θα αποτελούσε αυτοστιγμεί προδοτική κίνηση εκ μέρους του. Ένας φίλος του του σύστησε έναν γιατρό, που όπως ισχυρίζεται κι ο επίσημος βιογράφος του, Victor Bockris, στο βιβλίο του «Keith Richards: The Biography», «πραγματοποιούσε ένα είδος αιμοδιάλυσης που διαμέσου ενός σωλήνα, κρατούσε όλες τις τοξικές ουσίες μακριά από τα υπόλοιπα αιμοσφαίρια και τα αιμοπετάλια, επιτρέποντας έτσι στο αίμα να αποβάλλει τα ναρκωτικά». Σύμφωνα με τον βιογράφο του Keith, η ανωτέρω διαδικασία έλαβε χώρα σε μια ιδιωτική κλινική στην Ελβετία το τριήμερο μεταξύ 23 και 26 Σεπτεμβρίου 1973, δηλαδή ανάμεσα από τις συναυλίες του συγκροτήματος στο Ινσμπρουκ και τη Βέρνη αντίστοιχα. Σχετικά με τη φήμη αυτή, ο ίδιος ο κιθαρίστας είχε δηλώσει μερικά χρόνια μετά: «ήταν ένα αστείο. Είχα βαρεθεί να δίνω εξηγήσεις σχετικά με τα ναρκωτικά που έκανα και έδωσα στους δημοσιογράφους μια ιστορία που έβγαλα από το νου μου».
Σεξουαλικά όργια
Τον Φεβρουάριο του 1967 οργίαζαν οι φήμες ότι στην έπαυλη του κιθαρίστα των Stones, στο Redlands, συντελούνταν, με τη συμμετοχή όλων των μελών της μπάντας, σεξουαλικά όργια με τη βοήθεια παραισθησιογόνων χαπιών και σαδομαζοχιστικών εργαλείων. Λέγεται ότι τον μήνα εκείνο η αγγλική αστυνομία εισβάλει στο σπίτι και βρίσκει τον Mick Jagger σε αλλόφρονα κατάσταση την ώρα που προσπαθεί να φάει μια σοκολάτα Mars που βρίσκεται σφηνωμένη μέσα στον κόλπο της Marianne Faithfull. Στην πραγματικότητα βέβαια, οι αστυνομικοί δεν έκαναν έφοδο, αλλά χτύπησαν το κουδούνι και μπήκαν μέσα μόνο αφού είχαν την συγκατάθεση του Keith. Σύμφωνα δε με την αστυνομική αναφορά, ο χώρος δεν θύμιζε σε τίποτα όργιο, αλλά ένα μεγάλο σαλόνι όπου διάφοροι προσκεκλημένοι είχαν αράξει, πίνοντας το ποτό τους, ενώ τόσο ο Mick, όσο και η Marianne αρνούνται ότι είχαν επιδοθεί σε τέτοιου είδους πρακτικές. Στην αυτοβιογραφία της, η Faithfull αναφέρει ότι «η φήμη αυτή ήταν τόσο φανταστική, που ούτε καν εμείς μπορούσαμε να τη συλλάβουμε. Ήταν μάλλον δημιουργία κάποιου άρρωστου ανδρικού μυαλού που ονειρεύεται να τον δέρνει μια δεσποτική αφέντρα. Ή η άποψη ενός κακόβουλου μπάτσου σχετικά με το τι ενδέχεται να κάνει ένα ζευγάρι μετά από κατανάλωση ναρκωτικών.»
Ο νεαρός κιθαρίστας των Faces
Μετά την αποπομπή του Brian Jones από το συγκρότημα στις αρχές του 1969, οι Stones ψάχνουν απεγνωσμένα για τον αντικαταστάτη του, μια δεύτερη κιθάρα που θα μπορεί να στέκεται επάξια δίπλα σ’ αυτή του Keith. Η αρχική σκέψη του Jagger ήταν ο νεαρός κιθαρίστας των Faces, ο Ron Wood και έτσι προσπάθησε να επικοινωνήσει μαζί του ώστε να τον πάρει στους Stones. Λέγεται ότι ο Mick πήρε τηλέφωνο τον μπασίστα των Faces, τον Ronnie Lane και του μετέφερε το αίτημα να πάρει τον Wood στους Stones, πέφτοντας πάνω στην απευθείας άρνηση του Lane με τη δικαιολογία ότι «ο Woody είναι μια χαρά εδώ που είναι». Μια άλλη εκδοχή βέβαια κάνει λόγο για μια απλή παρεξήγηση: ο Mick (ή ο πιανίστας των Stones, Ian Stewart) ζήτησαν να μιλήσουν με τον «Ronnie» κι ο συνονόματος Lane, νομίζοντας ότι η πρόταση απευθύνεται στον ίδιο, αρνήθηκε ευγενικά. Σε μια συνέντευξη του το 2003 για το βιβλίο «According to the Rolling Stones», ο Wood ισχυρίστηκε την πρώτη εκδοχή, αν και στην επίσημη βιογραφία του «Rock on Wood», ο βιογράφος του, Terry Rawlings, τον αναφέρει να διατείνεται ότι ο Jagger τον πήρε απευθείας τηλέφωνο, αλλά ο Ron, πιστεύοντας ότι κάποιος του κάνει φάρσα, του έκλεισε το τηλέφωνο στα μούτρα, λέγοντας του «τώρα έχω δουλειά!»
Ο Mick κι ο Bowie κοιμούνται μαζί στο υπνοδωμάτιο
Η γυναίκα του David Bowie, Angie, το 1972, πιάνει στα «πράσα» τον άντρα της με τον Mick Jagger στο κρεβάτι. Ο Mick, θέλοντας να της πει «συγγνώμη», της αφιερώνει, την επόμενη χρονιά, την ομώνυμη μπαλάντα. Το όλο σκηνικό μάλλον είναι αποκύημα της αρρωστημένης φαντασίας της –πρώην ναρκομανούς- γυναίκας του «Λεπτού Λευκού Δούκα», αγγλοκύπριας Mary Angela Barnett. Στις 4 Μαΐου 1990, κατά τη διάρκεια της εκπομπής της Joan Rivers «The Joan Rivers Show» στην αμερικανική τηλεόραση, η Angela Bowie ισχυρίστηκε ότι «είχα πιάσει τον πρώην άντρα μου στο κρεβάτι με διάφορους άντρες πολλές φορές και η καλύτερη εξ’ αυτών ήταν με τον Mick Jagger», απαντώντας ταυτόχρονα καταφατικά στην ερώτηση της παρουσιάστριας «αν οι δυο άντρες ήταν εκείνη την ώρα γυμνοί», αν και στην αυτοβιογραφία της με τίτλο «Backstage Passes», που εκδόθηκε το 1993, η Angela μπέρδεψε εκ νέου την κατάσταση ισχυριζόμενη ότι «είχα μόλις γυρίσει από ένα ταξίδι στη Νέα Υόρκη και μπαίνοντας στο σπίτι, η υπηρέτρια μου είπε ότι ο Mick κι ο David κοιμούνται μαζί στο υπνοδωμάτιο. Άνοιξα την πόρτα κι όντως κοιμόντουσαν. Τους ρώτησα αν ήθελαν καφέ και μου απάντησαν καταφατικά».
Πατέρας με κόρη και μάνα με γιο
Το παρακάτω τρελό σκηνικό είναι το πιο αληθινό απ’ όλα: όταν ο μπασίστας των Stones, Bill Wyman παντρεύτηκε την 18χρονη Mandy Smith, ο 30χρονος γιος του, Stephen, νυμφεύθηκε την 46χρονη μητέρα της Smith! Η ιστορία πάει ως εξής: η Amanda Louise Smith ήταν μόλις 14 ετών όταν ο, τότε, 47χρονος Wyman την εντόπισε στα παρασκήνια μιας συναυλίας των Stones και την έβαλε στο μάτι. Μετά κόπων και βασάνων, κατάφερε να πάρει τη συγκατάθεση της μητέρας της και να την παντρευτεί το 1988, για να τη χωρίσει τελικά τρία χρόνια μετά, όταν εκείνη ήταν 21 κι εκείνος… στα 55 πατημένα. Το κερασάκι στην όλη ιστορία αποτέλεσε όμως ο γάμος του γιου του, Stephen με την μητέρα της Mandy το 1992, μετά από έναν κρυφό δεσμό που κρατούσε πάνω από τρία χρόνια. Κουλό, αλλά πέρα για πέρα αληθινό.
0 σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου