Station to station - David Βowie
Λίγο παραπάνω από τα 10 λεπτά, ανοίγει το ομώνυμο άλμπουμ του Λεπτού Λευκού Δούκα, ένα άλμπουμ που θεωρείται ως το πλέον «καμένο» του, αφού κυκλοφόρησε σε μια περίοδο που ο Μπάουι έκανε πάνω από 10-12 γραμμάρια κοκαΐνη την ημέρα προκειμένου να μπορεί να συνθέτει μουσική. Το αποτέλεσμα είναι φυσικά αξιοθαύμαστο, αλλά ποσά εγκεφαλικά κύτταρα
έκαψε άραγε για να το πετύχει;
Λίγο παραπάνω από τα 10 λεπτά, ανοίγει το ομώνυμο άλμπουμ του Λεπτού Λευκού Δούκα, ένα άλμπουμ που θεωρείται ως το πλέον «καμένο» του, αφού κυκλοφόρησε σε μια περίοδο που ο Μπάουι έκανε πάνω από 10-12 γραμμάρια κοκαΐνη την ημέρα προκειμένου να μπορεί να συνθέτει μουσική. Το αποτέλεσμα είναι φυσικά αξιοθαύμαστο, αλλά ποσά εγκεφαλικά κύτταρα
έκαψε άραγε για να το πετύχει;
Close to the Edge - Yes
Το 1972 κομμάτια σαν κι αυτό μπορούσαν άνετα να σκαρφαλώσουν στις πρώτες θέσεις των καταλόγων επιτυχιών. Ήταν η εποχή όπου το prog rock διένυε την χρυσή του εποχή και άλμπουμ σαν και το ομώνυμο των βρετανών Yes καυχιόνταν πως έφερναν έναν ανανεωτικό αέρα στη μουσική. Και μετά ήρθε το πανκ και τα σάρωσε όλα, ρίχνοντας στον Καιάδα ακόμη και τα (αρκετά) καλά στοιχεία του prog rock.
Το 1972 κομμάτια σαν κι αυτό μπορούσαν άνετα να σκαρφαλώσουν στις πρώτες θέσεις των καταλόγων επιτυχιών. Ήταν η εποχή όπου το prog rock διένυε την χρυσή του εποχή και άλμπουμ σαν και το ομώνυμο των βρετανών Yes καυχιόνταν πως έφερναν έναν ανανεωτικό αέρα στη μουσική. Και μετά ήρθε το πανκ και τα σάρωσε όλα, ρίχνοντας στον Καιάδα ακόμη και τα (αρκετά) καλά στοιχεία του prog rock.
July Morning - Uriah Heep
Αποκαλούμενο από πολλούς (κι από τους ίδιους τους Heep) ως το «Stairway to Heaven» της βρετανικής μπάντας, τους πετυχαίνει στην καλύτερη φάση της καριέρας τους, με τις κιθάρες να σπέρνουν, τα κιμπορντ να θερίζουν, τα μπάσο να οργώνει και τα ντραμς να σιγοντάρουν στη φωνή του Byron που μια φορά να την ακούσεις, δεν την ξεχνάς ποτέ.
Αποκαλούμενο από πολλούς (κι από τους ίδιους τους Heep) ως το «Stairway to Heaven» της βρετανικής μπάντας, τους πετυχαίνει στην καλύτερη φάση της καριέρας τους, με τις κιθάρες να σπέρνουν, τα κιμπορντ να θερίζουν, τα μπάσο να οργώνει και τα ντραμς να σιγοντάρουν στη φωνή του Byron που μια φορά να την ακούσεις, δεν την ξεχνάς ποτέ.
The Εnd - Τhe doors
Θα μπορούσε να είναι το «When the Music’s Over», αλλά ας παραδεχτούμε πως αυτό εδώ το τραγούδι είναι το αρχετυπικο δείγμα του κουαρτέτου από την Καλιφόρνια κι αυτό που τους επέβαλλε στην ψυχεδελική, μουσική αμερικανική αγορά των τελών της δεκαετίας του ’60. Ένας πρωτότυπος Οιδιπόδειος φιλιππικός με κατεύθυνση τους γονείς του ίδιου του Μορισον.
Θα μπορούσε να είναι το «When the Music’s Over», αλλά ας παραδεχτούμε πως αυτό εδώ το τραγούδι είναι το αρχετυπικο δείγμα του κουαρτέτου από την Καλιφόρνια κι αυτό που τους επέβαλλε στην ψυχεδελική, μουσική αμερικανική αγορά των τελών της δεκαετίας του ’60. Ένας πρωτότυπος Οιδιπόδειος φιλιππικός με κατεύθυνση τους γονείς του ίδιου του Μορισον.
Supper’s Ready - Genesis
Το κομμάτι για το οποίο οι Genesis αξίζει να μνημονεύονται ες αεί, ένα δυστοπικο, πυκνό παραμύθι σε πέντε διαφορετικές πράξεις που αρχίζει ήρεμα, κλιμακώνεται, ηρεμεί ξανά και φτάνει στο τελικό οργασμικο φινάλε του, πάντα πλεγμένο μέσα από τους σουρεαλιστικούς στίχους του τραγουδιστή Peter Gabriel.
Το κομμάτι για το οποίο οι Genesis αξίζει να μνημονεύονται ες αεί, ένα δυστοπικο, πυκνό παραμύθι σε πέντε διαφορετικές πράξεις που αρχίζει ήρεμα, κλιμακώνεται, ηρεμεί ξανά και φτάνει στο τελικό οργασμικο φινάλε του, πάντα πλεγμένο μέσα από τους σουρεαλιστικούς στίχους του τραγουδιστή Peter Gabriel.
Rime of the Ancient Mariner - Iron Maiden
Και ένα ακόμη «μεταλλικό» τραγούδι, που πολλοί θεωρούν ως το καλύτερο μίας τεράστιας δισκογραφίας σαν κι αυτής των Maiden. Βέβαια, από ένα άλμπουμ όπως το «Powerslave», ποιο κομμάτι να πρωτοδιαλέξεις. Το τραγούδι βασίζεται πάνω στο ομώνυμο ποίημα του βρετανού βάρδου Samuel Taylor Coleridge που κυκλοφόρησε το 1798 και είναι μέχρι σήμερα το μεγαλύτερο ποίημα της αγγλικής λογοτεχνίας.
Και ένα ακόμη «μεταλλικό» τραγούδι, που πολλοί θεωρούν ως το καλύτερο μίας τεράστιας δισκογραφίας σαν κι αυτής των Maiden. Βέβαια, από ένα άλμπουμ όπως το «Powerslave», ποιο κομμάτι να πρωτοδιαλέξεις. Το τραγούδι βασίζεται πάνω στο ομώνυμο ποίημα του βρετανού βάρδου Samuel Taylor Coleridge που κυκλοφόρησε το 1798 και είναι μέχρι σήμερα το μεγαλύτερο ποίημα της αγγλικής λογοτεχνίας.
Babe, I'm On Fire - Nick Cave
"The sports commentator says it/ The old alligator says it/ The tennis pro with his racquet/ The loon in the straitjacket/ Babe, I'm on fire/ Babe, I'm on fire,", μας πληροφορεί ενας Κειβ σε κατάσταση ακατάσχετης σεξουαλικής μανίας, σαν να εχει μπουκώσει μερικές χούφτες Βιάγκρα και να έπιασε το μικρόφωνο ευρισκόμενος σαφώς σε σατυρίαση.
"The sports commentator says it/ The old alligator says it/ The tennis pro with his racquet/ The loon in the straitjacket/ Babe, I'm on fire/ Babe, I'm on fire,", μας πληροφορεί ενας Κειβ σε κατάσταση ακατάσχετης σεξουαλικής μανίας, σαν να εχει μπουκώσει μερικές χούφτες Βιάγκρα και να έπιασε το μικρόφωνο ευρισκόμενος σαφώς σε σατυρίαση.
Shine On You Crazy Diamond - Pink Floyd
Θα μπορούσα να βάλω το Atom Heart Mother (ή απλώς να γεμίσω μια λίστα με τραγούδια των Pink Floyd, αλλά τότε θα έπρεπε να κάνω ένα αφιέρωμα μόνο σε αυτούς), αλλά δεν μπορώ να μην συμπεριλάβω το πρώτο κομμάτι που άκουσα ποτέ από δαύτους, από ένα βινίλιο με δυο άντρες που αντάλλασσαν χειραψία στο εξώφυλλο του. Κατόπιν έμαθα και σε ποιον ήταν αφιερωμένοι οι στίχοι του κομματιού...
Θα μπορούσα να βάλω το Atom Heart Mother (ή απλώς να γεμίσω μια λίστα με τραγούδια των Pink Floyd, αλλά τότε θα έπρεπε να κάνω ένα αφιέρωμα μόνο σε αυτούς), αλλά δεν μπορώ να μην συμπεριλάβω το πρώτο κομμάτι που άκουσα ποτέ από δαύτους, από ένα βινίλιο με δυο άντρες που αντάλλασσαν χειραψία στο εξώφυλλο του. Κατόπιν έμαθα και σε ποιον ήταν αφιερωμένοι οι στίχοι του κομματιού...
Cortez the Killer - Neil Young
Κατά πολλούς, το καλύτερο τραγούδι του καναδού, αφιερωμένο εξαιρετικά στις θηριωδίες των ισπανών κατακτητών που εισέβαλαν στη Λατινική Αμερική στο 15ο και 16ο αιώνα. Ασφαλώς, οι στίχοι του «κλείνουν το μάτι» και στους αμερικανούς που επί 100 χρόνια σφάγιασαν αμάχους ινδιάνικους πληθυσμούς σε ΗΠΑ και Καναδά στο όνομα της «προόδου».
Κατά πολλούς, το καλύτερο τραγούδι του καναδού, αφιερωμένο εξαιρετικά στις θηριωδίες των ισπανών κατακτητών που εισέβαλαν στη Λατινική Αμερική στο 15ο και 16ο αιώνα. Ασφαλώς, οι στίχοι του «κλείνουν το μάτι» και στους αμερικανούς που επί 100 χρόνια σφάγιασαν αμάχους ινδιάνικους πληθυσμούς σε ΗΠΑ και Καναδά στο όνομα της «προόδου».
Telegraph Road - Dire Straits
Ή αλλιώς 14 λεπτά με τον μεγάλο και τραγικό υποτιμημένο κιθαρίστα Mark Knopfler να κάνει τα δικά του πάνω στην ταστιέρα του, κόλπα που μόνο ως καλοδεχούμενα μπορούν να θεωρηθούν. Το συγκεκριμένο κομμάτι εκλαμβάνεται κι ως κύκνειο άσμα μιας μπάντας που παρέδωσε μερικά σπουδαία άλμπουμ μέχρι το 1984 και κατόπιν προσπεράστηκε από τις μουσικές εξελίξεις.
Ή αλλιώς 14 λεπτά με τον μεγάλο και τραγικό υποτιμημένο κιθαρίστα Mark Knopfler να κάνει τα δικά του πάνω στην ταστιέρα του, κόλπα που μόνο ως καλοδεχούμενα μπορούν να θεωρηθούν. Το συγκεκριμένο κομμάτι εκλαμβάνεται κι ως κύκνειο άσμα μιας μπάντας που παρέδωσε μερικά σπουδαία άλμπουμ μέχρι το 1984 και κατόπιν προσπεράστηκε από τις μουσικές εξελίξεις.
Θα ακολουθησει και τριτο μερος του αφιερωματος!!
0 σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου